Verbroken zegel

[p. 12]

[p. 13]

II

NAAST zijn wieg stierf ontluisterd en pijnloos
in het licht dat trilde van oude vrome
woorden, een avondrode novemberroos,
geplukt in de schaduw van naakte bomen.
Zo heeft zijn moeder hem eertijds verteld,
toen zij schouwde voorbij de jaargetijden,
gelijk moeders doen als de tijd zo versnelt
dat zij de voorsmaak krijgen van scheiden.
Hij had een zeer lange weg afgelegd
van dat late najaar naar de laatste lente,
maar zelfs op Ter Doest, het welige, zegt
hij, bouwt hij geen evangelische tenten,
wijl nog geen enkel heimwee verstorven is.
Lang geleden was hij lichter tevreden,
maar hij miste toen dat gevoel van gemis
en hij sliep in een bed van zachte gebeden.
In een duistere daagraad werd hij gewekt
en hij moet nog van vele dromen genezen,
maar zolang nog één hartslag leven verwekt
verkiest hij toch klaar wakker te wezen.
Want sindsdien zingt God in het lied van de mens
en zijn engelen zwieren volle wierookvaten
over het land en het water tot over elks grens.
Dat de seizoenen aansloten zonder hiaten
was sinds zijn geheugenis niet meer geschied.
In zijn mond smolten de roomverse smaken
van acht aardse zaligheden. Hij liet
God uit de hemel op de aarde ontwaken.
God zong zijn matienen in een abeel,
die de zon en de zefier van de morgen
voorzichtig zijn zilveren kruin liet stre-
len, die de nacht zacht had geborgen.

[p. 14]

 

Op de middag riep God de leeuwerik aan

 

uit een rode beuk, dat de bladeren rilden

 

en in de avond stond God onder een plataan

 

te luisteren hoe de wereld verstilde.

 

De gehele dag lang teelde God de tijd

 

(op de lange ranken ontloken blanke uren

 

overdadig) uit het zaad van zijn eeuwigheid

 

en hij zeide: pluk en zo zal het duren.

 

Dat heeft de dichter deemoedig gedaan,

 

men moet immers God gehoorzaam wezen.

 

God leerde hem goed en kwaad verstaan,

 

hij gebood hem vreemde talen te lezen

 

en de dichter las, maar nu weet hij niet

 

wat wij zullen begrijpen uit deze klanken.

 

Terwijl wij vernemen wat hem is geschied,

 

ontluiken voort blanke uren op Gods ranken.