Tussen twee woestijnen

[p. 41]

Bruidskamer

Waar ik onder rozen
uw schoonheid vond
wordt het woord van de boze
vuur in zijn mond.

In de bruidskamer is licht
als een langzaam genezen
sinds uw aangezicht
daar ontlook: zo verrezen
mijn rode magnolia's.

De warmte is aan de deur
als blootsvoets waden door jong gras;
het wedervinden van uw geur
als in augustus zitten aan
het andantino van de vliet.

Hier wil mij niets ontgaan
zelfs wat de zinnen niet
bezielt, - sinds gij hier uit
het late najaar werdt geleid,
geheime zuiverlichte bruid,
die tijd teelt uit de tijd.