Tussen twee woestijnen

[p. 10]

Zoete-waters

De bomen leken van de regen: beuken, eiken
en berken, - en de lorken staan in oud geel goud.
O door de dennen weer de heuvelkam bereiken,
waar wij de paarden zagen draven door het woud.

Een parelhoen treedt traag en eenzaam over
de dode bladeren, diep-blauw van bleke zon.
Gelukkig in de bronzen sneeuw van berkenlover
breek ik mijn spiegelbeeld in een verborgen bron.

Ik hoor het ruisen van de droppen uit de kruinen.
Het waterhel en zacht geluid van een dor blad
dat langzaam liggen gaat in het matte diep-schuine
zonlicht, oud als de puinen van een gouden stad.