Tussen twee woestijnen

[p. 9]

Gij wist

Gij wist wat ik in elke zin verzweeg.
Gij hebt het kind stil op uw schoot genomen.
Ik wist waarom uw hoofd vooroverneeg,
waarom de stilte ruisend was als bomen

in zomerwind. Ik hoorde dat uw stem
daarover schoof als zilver over zijde.
Eén klank ontbrak en toch, wij hoorden hem
in ieder woord, niet meer ervan te scheiden.