Het huis ten einde

[p. 80]

Van uw okselgeur

De geur van uw oksels in
het eerste bed is om
mijn vingertoppen gebleven,
om mijn woorden in
uw afwezigheid, zelfs om
de genen der eicel van
mijn gedicht. Ook in
de rook van het veldvuur
's avonds als het
niet meer brandt, in
het geruis der golven over
de keien in Bretagne, in
de jonge huid van
de verblekende berkestam, in
de Rembrandtse schaduw van
de verboden bijbel zowel als in
de gang van het Atheense ziekenhuis
met hompen brood onder het bed
van doden en in de zuiver
verijlde canso van de mistral, in
de houtas van de haard als
uw slaap zijn gulden getal herkent
en mijn wake haar epacta,
waartussen mijn dood met Mozart
de tijd overplant in
het kille lichaam van de nacht.