Het huis ten einde

[p. 64]

Van John Strobatse

In kruiden lig ik die
zijn uitgebloeid.
Lavendel en tagetes
geuren bitterzoet waar
ik spichtig onkruid ontbloot.

Het sneeuwt in Lapland,
in Zuid-Afrika wordt
de Tswananeger John Strobatse
hoofdman van zijn stam
door onze stamgenoten.

Het sneeuwde in mijn jeugd
op bittere bessen (en toen
was daar ineens de tijd).
Later beval ik
gebeurende woorden met
op afstand een zin als
een scherpe snede brood.

Toch ben ik aangekomen in
de kruiden om dit huis,
ook de cydonia (Egyptisch rood
toen de zon in drijfzand scheen)
die nu zijn onvruchtbare vruchten
neerlegt in oktoberzon
onzinnig als de dood en
al wat hem tegenstaat.