Het huis ten einde

[p. 46]

Van de vervolledigde tuin

Nu zijn ook de gouden katalpa
de moerbeiboom en
de mispelstruik geplant
voor deze derde lente
zoals voor mijn laatste.
En overal schieten eik
en vogelkers op tussen
de koniferen. Kupressen
groeien naar een grafveld toe.

Aldus is alles veranderd.
Voor mijn dood zoveel meer om
vertrouwd te worden.
Mijn tijd wordt opnieuw
herteld en mijn bezit.

Ik wijs u de botten op
de onvertrouwde twijgen.
Hun ingehouden leven
berilt uw voorhoofdveld.
Mijn hand drukt op uw hoofd.

Altijd samen vindt ons
de tijd in de droomtrapeze.
De bries is niet meer broos.
De windroos op het purperen bos
ontbladert tussen de bomen.