Het huis ten einde

[p. 47]

Van de blinde bloem

Van veel kwatrijnen
was Khayyam dronken
in zijn nuchterheid
van één kalender.

Te Nisjapoer in Khorosam
de koran een burleske berg
met aan zijn voet een groen ravijn
en apokrief een wijntaveerne.

Djengiskhan neemt de horizon in
die gij niet ziet, toegankelijke vrouw,
omdat gij weet dat elke wereld klein
waar een mens een woning vindt.

De dood is stof, vermoeid van wind,
van adem zelfs,
een trouwring van stilte
in drijfzand dat stolt.

Kom dan de tuin in, Omar,
en toon mij de blinde bloem
die mijn handen verheldert
zodat ik de vezels voel
van een ontvleesde hand.