Het huis ten einde

[p. 26]

Van de orkaan

Dit is een orkaan
met zwarte lelies aan
het zwerk en
wolfsmelk in
de zwarte voegen.

Verlokkelijk als
een woud met lange lianen aan
de zelfkant.
Met regen als
aaneengeregen lippen op
het ontdoofde dak.

Ik was vandaag alleen
(ik bedoel alleen)
en de wind heeft
ingevreten etsen uitgewist
ook een overjonge vrouw
die runen las in
voorjaarstwijgen
aan een spiegelraam
met de nacht reeds tussen
de dijen in het ochtenduur
dat uit de rij was gevlucht.

[p. 27]

 

Wat kwamen Casanova en

 

Don Quichote hier doen?

 

Ik vraag waarom mijn open ogen

 

u niet meer zullen zien.

 

Ik antwoord niet.

 

Gij hebt ze gesloten om

 

mij beter te zien

 

in mijn afwezigheid

 

de ruisende klip voorbij

 

waar uw mededogen

 

overslaat naar uw ademhalen.

 

 

 

Gij zult mij buiten

 

mijn lichaam zien.