Het huis ten einde

[p. 14]

Van het water in huis

Er is water in huis.
Het reinigt en laaft
in overvloed als
de polderoogst waarop
de wereld wacht.

De droom bespeelt zijn evenwicht:
eenvoudig als een vogel een ijl
geruis van een waterkraan,
als van de Orinoco, aorta
van alle rivieren uit de Llano's.

Bronnen ruisen in dit water
anders: een mug volstaat
als grens tussen hier en nabij.
In een kinkhoren glijdt de adem
van drenkelingen over
het ademen van de zee.

Er is water in huis:
het is niet nodig mensen te
verdrijven om in Godshill
te wonen op het eiland Wight.

Dit water leidt ons
in eenzaamheid die
verzoeking is.