Het doode kindje Eric

[p. 21]

VIII

Na nog een nacht met overzeesche droomen
en nog een morgen met een moe doch gaaf gebed
is met wat licht de stille man gekomen
en heeft het kistje naast uw wieg gezet.

[p. 22]

 

Het meisje kwam uw blauwe peluw dragen,

 

uw bed van witte watten was gespreid,

 

toen aarzelde de man als wou hij nog iets vragen,

 

- zijn handen waren traag en zwaar van spijt,

 

 

 

toen zij u namen en u overgleden:

 

een trage boog als een zeer lichte brug;

 

en toen gij eenzaam haar hadt overschreden,

 

uw moeder en uw vader riepen schrijnend u terug.