Het doode kindje Eric

[p. 11]

III

Uw stad bezochten koninklijk twee manen
en achtmaal zevenmaal in rijke sluiers onze zon:
hun schaduw trok de koele, breede banen,
waarop ik uw gedachtenis als onze vruchten won.

[p. 12]

 

Want zie, gij zijt mij, na uw zeer ontijdig scheiden

 

zoo dicht als mijn zóó wilde en zóó ontzinde droom,

 

dat ik geen helder oogenblik vermag te beiden

 

en door mijn donkere uren ijl naar de ouden boom,

 

 

 

waarvan geen ooft ooit is geplukt geworden,

 

omdat zijn breede kruin boven de sterren reikt.

 

Zelfs moet ik met mijn armen nog zijn stam omgorden,

 

wijl reeds naar den levant zijn lichte schaduw wijkt.