Het doode kindje Eric

[p. 9]

II

WANT generzijds den stroom door onze gouwen
rilden de najaarsboomen aan uw kleinen kreet,
en toen verweefden onze haastige getouwen
de wol van onze schapen voor uw warme kleed.

[p. 10]

 

Toen allen bogen in gedachtenis der doden

 

heeft zich uw moeder aan uw leven hooger opgericht

 

terwijl haar zachte handen u de wijde wereld boden

 

in hun gespreide palmen, die verdronken in uw licht.

 

 

 

Maar ik ben dezerzijds den stroom gebleven.

 

Wat later zongen onze kinderen een oud mottet

 

in een zeer witte nacht, den hoogdag van het leven.

 

Toen kwam uw dood staan wachten aan uw bed.