Het doode kindje Eric

[p. 5]

AAN ZIJN VADER EN ZIJN MOEDER EN ZIJN ZUSJE GODELIEVE.

[p. 7]

I

UIT welken grond bloeit dit verlaat herdenken,
nu reeds de winter van uw doortocht sluit?
Slechts enkle weken mocht onze aarde u drenken:
ik kende u niet, ge gaaft me geen geluid.

[p. 8]

 

Ik ken zoomin den dronken bloei der tropen.

 

- misschien is u daarvan een vreemde bloem verwant? -

 

ik ken den roep der dieren niet, die mij ontloopen,

 

- en wellicht was uw taal die van mijn vaderland.

 

 

 

Ons water waschte u rein, u mocht ons vuur verwarmen.

 

Ons wijde water draagt onwillig onze boot,

 

ons hooge vuur brandt met zeer weigerig erbarmen,

 

en gij zijt aan onze aarde, ons vuur, ons water groot.