Het doode kindje Eric

[p. 13]

IV

De molen uit uw vaders droom is stilgevallen,
zijn wieken zogen dezer dagen al het licht
naar een zeer lagen horizont - daar zijn de hallen
van uw verblijding voor ons allen dicht.

[p. 14]

 

Uw moeders handen rillen bij het teeken

 

van haar aanvaarding: in den Naam...

 

Nu mag haar snik nog aan uw voorhoofd breken,

 

maar zie, de laatste nacht drukt aan het vensterraam.

 

 

 

Zij hadden met het leven u een naam gegeven

 

tot uw bestendiging - hij was een korte waan:

 

mij is alleen die waan nog bijgebleven,

 

wijl ik maar kwam als gij waart weggegaan.