VVoudt van vvonderlicke sinne-fabulen der dieren
(2001)–Adriaen van de Venne–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
[pagina G6v]
| |
XXIII. Vanden Ezel gheladen met Spijs. aant.
Van 't Goet dat u Godt mildich heeft gegeven,
In reden, wilt daer matelick van leven.
Een Vreck, en groven Boer, besat veel goet en haven,
Om dat te meeren steeds, was al syns herten lust,
Als Bedelaer ghekleedt, hy nimmer was gherust,
En nau hy at, den dorst met water hy ginck laven.
5[regelnummer]
Altijd vermoeyt, en mat, door syn gheduerich slaven,
Staech met een yver heet, om garen 't ydel goet.
VVaer by, dunckt u, datmen soo een ghelijcken moet,
Dan by een Ezel, die ellendich arm moet draven?
VVant d'Ezel is een slaef, van yder Mensch op Aerden,
10[regelnummer]
Die Nacht, en Dach hy dient, met arbeyt, moeyt, en smert.
En dick, met leck're spijs, hy wel gheladen wert,
En ander kost'lick goet, seer rijckelick van waerden.
Doch voor syn selven, hy daer niet af weet te nemen.
Heeft Haver, Hoys ghenoech, doch Stek'len smaeckt hem meer.
15[regelnummer]
By-een-gheschraepte goet des Ouders vol oneer,
Den Kind'ren, al te licht, verquisten en vervremen.
Verklaring.
Die ongheluckich vreck is, even sal gheschieden,
Die vrolick leven kan, soo hy wil, en gheeert,
En reed'lick leven, so hy in syn Ziel begheert,
5[regelnummer]
Maer ghiericheyt te seer syn herte gaet ghebieden,
Rechtvaerdigh God oock dreycht, te straffen, dese Lieden,
Die (vreck') sijns naestens last, en soo een Mensch, ghewis,
Die leeft tot niemants nut, sijn eyghen Straffer is.
Een wijs, en vroom Ghemoet, sal giericheyt ontvlieden.
Psalm LXI.
Indien dat God, ô Mensch! u Rijckdom heeft ghegeven,
Die t'lieven al te seer, u wel voorsichtich wacht,
Den Rijckdom dickwil doet de Ziel en Lichaem sneven:
En te verquisten tijdt, in ongheluck vol klacht.
| |
[pagina G7r]
| |
Spaert matich, quist batich.
| |
Sabellicvs.1VAlerianus, die ellendige gevangen Keyser, is 2 geweest veel ongheluckiger, als desen Ezel met 3 Spijse beladen. Na dien hy van den Sapor, Koninck 4 van Perssen bekrijcht, gevanghen, ende met stricken 5 gebonden, ende alsoo in slavernie ghebracht was, 6 soo heeft hy als een armen Ezel, moeten heel swaren 7 arbeydt doen, ende hem oock voor een Uoet-schabel 8 moeten laten ghebruycken, als de Koninck te Peerde 9 wilde op-sitten; Boven dien is hy noch jammerlick 10 gheslaghen, mitsgaders magerlick gespijst, soo 11 langhe, tot dat hy in sulcken Ezel-licken arbeyt, syn 12 leven ellendich heeft gheeynt. 13‘Ueel te ruym is soo hinderlick, als al te nauw 14 te leven. 15‘Het syn sinneloose Menschen, die ellendighe 16 weelde, en weeldighe armoede verkiesen. 17‘Die sich selven niet en gunt, daer kan 18 niemandt deucht van gheschieden.’ Sonder Rust, sonder Lust.
| |
[pagina G7v]
| |
Gheladen Ezel met spijs.
AEnsiet eens hier den Ezel gaen,
En 't magher Beest wel vet belaen
Met soet Gheback, en Hasen-bout,
Capoenen vleys, Saucijen sout,
5[regelnummer]
En heet Ghebraet, en koelen VVijn,
Voorts wat daer noch kan lecker zijn.
De Ezel niet van smullen weet,
Verkiest ellend, en Distels eet.
‘Hoe menigh Vreck, waeckt, vroet, en draeft,
10[regelnummer]
‘En hoopt, en stroopt, en knoopt, en slaeft,
‘Loert op ghewin, en woeckert staegh,
‘Breydt 's nachts een strick, en vanght by daegh,
‘Bekommert sich voor 't heele Broot,
‘Een kantje brenght hem tot de Doot.
15[regelnummer]
‘Hout dese Les voor wel gheseyt:
‘VVeest niet te vreck, quist met bescheyt.
Te weynigh heeft ghebreck, te veel is onghesont.
Spaert matich voor de Ziel, quist batich voor de Mont.
Al te vreck, heeft ghebreck.
| |
[pagina G8r]
| |
Spaert matich, quist batich.
Een Gierigaert verteert synselven. |
|