VVoudt van vvonderlicke sinne-fabulen der dieren
(2001)–Adriaen van de Venne–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
[pagina E8v]
| |
XVI. Van den ouden Oyevaer. aant.
Natura eyst, de Reden gaet het prijsen
Dat Iongh men moet den Ouders hulp bewijsen.
Den Oyevaer te recht dees grooten lof is waerdich
Boven de voghels al, van ware trouwicheyt,
VVant al syn doen, en laet, ons dat waerachtich seyt,
Sijn joncxkens onderhout, hy wit en net seer aerdich
5[regelnummer]
In't nest sonder ghevaer, en kost en dranck haer vaerdich
Met yver sorgh hy steets, in overvloet bereyt,
Van 'smerghens, tot dat weer den nacht syn nevel spreyt
Hy tot vernoegh van haer in slaven is volhaerdich
VVant al syn hoop is, dat sy aen hun jonghen doen
10[regelnummer]
De selve liefd' en trou, bewijsen sullen weer,
En wan door ouderdom hy wert nu swack en teer,
Sy hem voor sorgh en moeyt vergheldingh sullen geven,
Ghelijck de reden eyscht, door liefdens wet ghedreven
Die ons beveelt soo seer het vaderlijck ghemoet
15[regelnummer]
Te eeren, als dat ons in onse jonckheydt doet,
En naer des Hemels wet, haer steets behulpich, leven.
Verklaring.
’tOnredelijcke beest, t'welck u o mensch! gaet leeren
Sorchvuldich en vol deucht u kinders op te voen:
Voorsiende syn behoet, hy gaet syn jonghen eeren
Die in syn ouderdom hem dat weer mildich doen.
5[regelnummer]
En u o kinders; oock dit spieghel sy ten goede,
Ghelijck dees beesten doen u Ouders eert en dient,
VVant die daer in volhert, Godt eeuwich sal behoeden
Voor ongheval en smaet, hy is der vromen vrient.
Eccles. VII.
Wilt Vader, Moeder, bey eerwaerdich hulp bethoonen,
VVant om te leven , ghy door haer ghebooren zijt:
Ghelijck sy in u jeucht u poochden om verschoonen,
En maeckt door troost in noot haer ouderdom verblijt.
| |
[pagina F1r]
| |
Uoed' om goed.
| |
Valerivs maximvs.1PEra, Cinonis dochter, heeft haer in sulcker voeghen 2 ghedraghen; ghelijck den ouden Oyevaer teghen 3 syne Ionghen heeft ghedaen. Doen haer Vader niet 4 alleen oudt, maer oock ghevanghen was, soo dacht 5 sy by haer selven, hoe dat sy van hem gheteelt, 6 versorght, ende opghevoedt, ende wel uytghegheven 7 was, ende daerom schuldich haren Uader in noodt 8 weder by te staen. Dies sy versocht by de Rechters 9 om by haer Vader te moghen komen; dat sy oock 10 verkreegh. Heeft also uyt natuerlicke weder-liefde, 11 een langhen tijt haren Uader met haer Borsten en 12 Melck ghevoed, ende by 't leven behouden. 13‘Alle Salicheyt-lievende Kinderen, behooren 14 beneffens de eerbiedicheydt tot haer Ouderen, haer 15 altijts te verplichten met danckbaerheyt; ende 16 overdencken en segghen alle daghe: Uan waer, 17 en van wie ben ick ghekomen tot het ghene ick nu 18 ben, ende noyt en was?’ Eert die u leert.
| |
[pagina F1v]
| |
Ouden Oyevaer.
AEnmerckt eens, hoe den Oyevaer,
VVt liefde, neemt syn Ionghen waer;
Bevrijt haer voor verscheyde noodt,
En blijft ghetrouw tot in der doodt.
5[regelnummer]
Het Iongh-gebroet wert staech gespijst,
Soo langh de Son, of daelt, of rijst.
‘Dat soet geaes, leert Ieucht verstaen,
‘VVat Teelders gunst doet wijsen aen.
‘Eerbare Ieught die Gode lieft,
10[regelnummer]
‘Dijn Ouders troost, en weer gherieft;
‘Als Broot-ghebreck, en meer ellend,
‘Den grijsen Tijdt haer oversend;
‘Ghedenckt dan het voorleden goedt,
‘Hoe Moeders sorgh u heeft ghevoedt.
15[regelnummer]
‘Doet gunst om gunst, en deucht om deucht,
‘Soo leefje langh in Rust, en Vreucht.
De Ouden wijsen aen, hoe dat ghy, fiere Jeucht,
Sult gheven Gunst om Gunst, en Weder-deucht om Deucht.
Danck duert lanck.
| |
[pagina F2r]
| |
Uoed' om goed.
Met VVel-doen kooptmen Vrientschap. |
|