Een claer ende doorluchtich vertooch van d'Alckmaersche kerckelicke gheschillen
(1611)–Adolphus Venator–
AuteursrechtvrijDe tvvaelfde verthooningh.Vrede een Vrouvve in vvitte blinckende cleederen, comt uyt de Kerck gheloopen, vervolcht van Nijdt, Valschen waen, Blinden yver, ende daer nae comt Heylich schijn.
Vrede.
Och, och, och, wat is dit doch voor een visioen?
Nydt.
Flucx voort, want in dees Kerck sydy niet meer van doen.
Flucx deur, tsa, of ghy crijght de huyt vol slaghen.
Vrede.
Och Kerck, o Kerck! hoe suldy dit beclaghen,
Datmen my gaet verjaghen // deur bitt're Nijdt:
Want ghy sult sonder my staegh leven inden strijdt,
Die mijn doen dese spijt // die zijn mijn Vrienden vals.
Nydt.
Swijcht, of ick grijp u byden hals, Ga naar margenoot+
Sonder noch veel gheschals, of ick sal u verworghen.
Vrede.
O Nijdt! houdt ghy u inde Kerck verborghen, Ga naar margenoot+
Daer in ick sonder sorghen // plach self te woonen.
Blinden yver.
Dat sal ick u met mijnder swepen loonen,
Ick sal u hoonen, nae mijnder macht.
Vrede.
Ey, ey, ey, och, wie had dit oyt ghedacht, Ga naar margenoot+
Datmen my dus met cracht // soude doen vlieden:
Maer seght my doch, wilt my bedieden,
Waerom ick uyt de Kerck moet wijcken.
Blinden yver.
Hebdy niet snoo katijf claerlijck ghenoech doen blijcken,
Dat ghy Tectanders zyde favoriseert,
Daerom ist datmen u niet langher en begheert;
| |
[Folio 29v]
| |
Ga naar margenoot+ Dus pack u deur, of ick sal u haest maken voeten,
Ende van achter met mijnder swepen groeten.
Valschen waen.
Oorloogh is beter in onse stede,
Dan met de Ketters te houden vrede.
Blinden yver.
Couragie, sa couragie ghesellen, sy is deur.
Nijdt.
Nu sal ick haest gaen maken een groote scheur.
Wat segdy Monsieur // hoorden ghyse wel kryten?
Valschen waen.
T' is gheen noot, sy mach haer eens beschyten.
Blinden yver.
Jae bersten en splyten // den Droes haer voort gheleyde.
Nydt.
Sy piepten, sy kraeyde.
Blinden yver.
Ick swiepten // ick swaeyde.
Nydt.
Ick hadde ghevat.
Blinden yver.
Ick sloechse schier plat.
Hier comt Heylich schyn uyt, ende seydt.
Wel isse wech ghevloden?
Nijdt.
Jaese ghewis, ghy haddet my gheboden,
Dat ickse sou van hier doen gaen.
Heylich schyn.
Ghy hebt my niet te wel verstaen,
Ick seyd' van wat te slaen // maer gh' hebtse heel verjaecht.
Nijdt.
Ey siet, het schijnt dat hem niet en behaecht;
O Schijn-heylighe Gheest, hoe condy u dan houwen,
Dat ghy nochtans ons Bier gaet brouwen,
Ga naar margenoot+ En al de Werelt ghy met uwen Mantel deckt.
Heylich schijn.
Stil, stil, saghet yemandt ick sou worden begeckt,
En oock wordt ick bevleckt // als ghy my seer ghenaeckt.
Nydt.
Ha, ha, ha, ha, niet ghy, maer u schijn-cleet mocht worden gelaeckt,
Maer hoe hebdy 't ghemaeckt // doch in u Consistorie?
Heylich schijn.
Ghy sult daer af verstaen en hooren dees Historie,
Het is wel in u memorie // dat Warhiel had voorghestelt,
| |
[Folio 30r]
| |
Dat al die voor Leeraers voorts souden zijn ghetelt,
Den Heydelberchsen Catechismum moesten onderteeckenen,
En dien voor alsoo goedt, als Gods Woort reeckenen,
Om soo te kennen Ketters ghesinden:
Nu in ons Classi vier Leeraers wy vinden,
Te zijn moetwillich, recht als verleyders blent,
En nochtans was den Tectander absent,
Die haest veel jonste gaet altijdt toe-draghen.
Valschen waen.
Jae, God heeft hem om zijn sonden gheslaghen,
Om door alsulcke plaghen, hem te bekeeren bloot.
Blinden yver.
Och oft God gave dat hy toch sterf den doot,
Soo soud' dan alle noot // van ons ghewent // zijn.
Nydt.
Wel, wel, vertelt al voort, en maket ons bekent // fijn,
Hoe dat het met d' onwillighen is ghevaren.
Heylich schyn.
Maer twee van dese moetwillighe Dienaren,
Segghen dat zy 't niet willen doen t' gheenen stonden:
Den derden seydt; als sulcks heeft goedt ghevonden
Het Haechse Synodus Provincionael:
Maer wy gaven haer noch altemael
Tijt van beraedt, dat voor drie weken:
Den vierden (als de jonst) van dit faveur versteken,
Is van zijn dienst verbannen in het lest:
Want over leghe tuyntgens springtmen alderbest.
Nydt.
Maer al de rest // zijnse vry van beswaringh?
Heylich schyn.
Neens doch, maer uyt de Heylighe vergaringh,
Als qua Lidtmaten sullen wyse gaen wannen,
En dan daer nae van haren dienst verbannen,
Soo sy niet willen buyghen den neck.
Valschen waen.
Jae, maer of Tectander waer int bespreck,
En roerden zynen beck, teghen onse statuyten.
Heylich schyn.
Hy moet doen als een ander, of blyven daer heel buyten,
Wy sullen hem wel sluyten, uyt onsen raet.
Blinden yver.
En soo hy blijft heel opstinaet,
Soo sullen wy het preecken hem verbieden.
Nydt.
| |
[Folio 30v]
| |
Doet soo, ick sal hem oock by alle lieden,
Als een oncuysschen gaen fray afmalen,
En ick sal een beschuldingh op hem doen dalen,
Die noyt ghehoort was noch ghedacht,
Al die ick tot nydicheydt heb ghebracht,
Sullen seer licht ghelooven al myne woorden.
Heylich schijn.
Soo haest als icker oock wat van hoorden,
Gheloofden ick, dat hy met sullicx aenghedaen // is,
Valschen waen.
Voorseker ick gheloof, datter wat aen // is,
Want hy een licht Capplaen // is // al schijnt hy heylich.
Blinden yver.
Ick sal hem oock den wegh niet laten veylich,
Dat hy gherake voorts inden strick.
Nijdt.
Hoe dattet is, hy blijfter inden pick,
En hoe hijt maeckt, hy blijft verbeten.
Heylich schijn.
Wel Adieu Nijdt, wy gaen tsamen wat eten,
Sy gaen inde Kerck. Nijdt werpt haer een Slangh na, ende seyt.
Nijdt. Ha, ha, al schynen sy van my te scheyden,
Mijn Slanghen aart, sal haer gheleyden,
Dies ben ick seer vrolijck te deser stonden,
Dat ick in dese Kerck, een Woon-plaets heb ghevonden,
En veel nydighe Honden // aldaer ghebaert;
Die med' al sullen leven na mijnder aert,
Jonck, out, geiaert // sullen my tsamen eeren:
Om dat ick hare Kerck gingh' deformeeren,
Na mijn begheeren // soo houtmen my Palleys,
Deur al de Werelt, waer dat ick reys,
By alle Keysers, Coninghen, Princen, Graven,
Houd' ick mijn wooningh, ja sy gheven mijn gaven;
Als sy door my slechts moghen blyven boven.
Ick woon oock in hoogh' en leghe gheestlijck' Hoven,
Behalven doch by eenige arme verachte Christen,
Die om gheen eere, noch hooghe Wijsheydt twisten:
Maer nu insonderheydt in dese Kercke,
Daerse my nacht en dagh stellen te wercke,
Om den Tectander te brenghen onder:
Wat ick nu sal gaen doen, sal menigh gheven wonder,
Hy 's op die beter handt, maer op t' slimst van zijn saken;
Insonderheydt twee Mannen, die sal ick gaen toe maken:
| |
[Folio 31r]
| |
Want ick wel weet, dat over langhen tijt,
Mijn mee-Compaen de Jalousy met vlijt,
Ghedomineert heeft in haer harten.
Met dese sal ick spelen gaen mijn parten,
Dat sy haer Vrouwen selfs, daer sullen toe gaen daghen,
Om den Tectander te gaen beclaghen,
Van eenigh' oncuysheydt, oft boeven treecken;
Dan sal den meestendeel der Broeders zijn ontsteecken,
En vanden armen bloedt, haest cryghen een afgrysen,
En t' sal ons lichtelijck zijn te bewysen:
Want ick weet raet te maken goe ghetuyghen,
Dien ick met ghelt sal soecken om te buyghen;
Hoe dat hyt maeckt, ick sal hem wel hoonen, Ga naar margenoot+
Nu ick dus inde Kerck, met vryicheydt mach woonen.
|
|