De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 171]
| |
Stemme: Het daghet in den Oosten, &c.
SCheurt nevelige dampen, u vol geswolle kleet,
En gunt my doch t'aenschouwen, myn uyterst' harten-leet,
Hoe langh sult ghy beletten, en uy setten,
2 Met u warrige swercken, en helse duysterheyt
My seer benauwde Vrouwe? wiens hart in kluyster leyt,
Door myn liefs angstigh kermen, laes, och ermen!
3 Dempt dees vloeyende Béken, mijn seer verslagen geest,
Daelt van de Toren neder, en soeckt op strandt bevreest
U liefjes doode leden, vol droefheden.
4 O swallepende baren! is 't moogh'lijck, wijst myn aen,
Waer ghy het lijck Leanders gevoert hebt, 'k salder gaen,
Hebdy't in u afgronden, neer gesonden?
Visscher.
5 Hoe nu, wat wil dit wesen? ach edel Konincks kint,
Het kriecken vanden dage, maer even eerst begint,
Wat jaeght u teedre beenen, herwaerts henen?
| |
[pagina 172]
| |
Hero.
6 Heeft u (mijn vaders Visscher) pas over midder-nacht
De wint een droevigh kermen, niet herwaerts aengebracht?
Hoordy in dees gehuchten, niet versuchten?
Visscher.
7 Me-vrouw wanneer u toortse, luchte ten Toren uyt,
Hoord' ick hier deerlijck roepen: vaert wel myn schoone Bruyt,
Adieu Hero vriendinne, die ick 'minne!
Hero.
8 Ach hemel! maer Silenus soudy niet weten waer
Dees ysselijcke stemme, sich heeft verscholen haer?
Och vist hem, doet myn bede, doch op heden.
Visscher.
9 Seer geerene mee vrouwe, 't scheen daer ontrent die kant
Tegen ons hutte over, gins by die schorre strandt.
Hero.
Laet daer doch op dees stonde, 't net eens gronden.
Visscher.
10 O wach! hier is de gene, Prinçesse die ghy soeckt.
Hero.
Ach! wel mogen u baren Hellespont syn vervloeckt,
Hoe kunt ghy so een ziele, doch vernielen?
11 Och brenght hem doch op strande, brenght hier myn trouwe Vriendt,
En hout voor loon dit teken, 'k weet ghy hebt meer verdient,
Vertreckt, laet my alleene, hem beweenen.
|
|