De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
AuteursrechtvrijStemme als voren.
DE troost, noch vars aen my geschreven,
Verquicket vvel mijn flaeuw gemoet,
Maer liever genoot ick (mijn lieve leven!)
De kusjes van u lipjens soet.
2 Ghy blijckt vvel vvillig aen u schryven,
En oock vvaer 't mogelijck komen souwt,
Maer vvie vveet hoe langh noch sal blyven
Dit vvoest tempeest dat my benouwt?
| |
[pagina 169]
| |
3 Somwijl de baren hun verpoosen,
En schynen niet so obstinaet,
Dan juyght mijn geest (ey ameloosen!)
En hoop, nu is Neptun' versaet.
4 Dan dunckt my dat ick u hoor plassen
In Hellespontus holle vloed,
Doch 't zijn de golven die soo kassen,
Door 't roessen van het vveer verwoed.
5 Dan stijgh ick opwaerts na der Tinnen,
En steeck de baeck ter hooghten uyt,
Want in mijn moedeloose sinnen
Bootst stadigh u lieff'lijck geluyt.
6 Mijn Voester mach een oogh niet sluyten,
Want ick haer steets de rust ontsteel,
En seg, de vvindt is zadt van 't guyten,
Van 't vvoeden dol met open keel.
7 Soud hy nu vvel zijn onder-vvegen,
En swerven op het grond'loos diep?
Dan vvil ick u gaen loopen tegen
Aen d'oever, vvaer 'k u dick toe-riep.
| |
[pagina 170]
| |
8 Dan speelt mijn vveer in mijn gedachten
Dat elders ghy u tijd besteet,
Of bésigh zijt op veder-Iachten,
Of Hasen te verschalcken vveet.
9 De laetste nacht, soo haest mijn oogen
Waren met dommel-vaeck belijmt,
Men docht, ick ging u lijf af-droogen,
Dat van de zee vvas nat beslijmt.
10 Ontwakende, vvaren 't maer droomen!
Doch flux de slaep my vveer om-vingh:
Doe sagh 'k een Dolphijn strande komen,
Als ick hem greep, vvas 't beuselingh.
11 Hierom ben ick be-anghst met duchten,
Vermoedende daer uyt yets quaet,
Dat my genaeckt een swaer versuchten,
Dus op u kracht u niet verlaet.
12 Toeft liever, dat de strenge vvinden,
En spart'lend' vvater is t'eynden aem,
Dat bid ick u, mijn vvel-beminde,
Om, of u 't on-luck over-quaem.
|
|