De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 166]
| |
Stemme: Ne vous offencez ma Dame.
O Stuurse Wind! die noch door smeken,
Noch bidden te beweghen zijt,
Laet mijn gesucht dijn moed wat weeken,
Weest niet so vvreed meer t'alle tijt.
2 Het swerrik sweeft, de wolcken swieren
O Boreas! door uwe kracht
De zee verschrickt my met sijn gieren,
Den Hemel toont hem altijdt macht.
3 't Is seven dagen nu alreede
Datmen noch Son, noch bleecke Maen
Het blaeuwe Velt heeft sien betreden,
Of aen ons kimme onder-gaen.
4 De harde Rotsen, laes! die tuigen,
Ay Asiaensche Hero soet,
Dat sich het Strand niet zat kan suigen
Van myne droeve tranen-vloet.
| |
[pagina 167]
| |
5 Hoe menighmael ben ick getreden
Naer Hellespontus schorre Strand,
Mijn beenen vaeck in 't vvater gleden,
Doch aers'lingh ruckt icks' vveer te landt.
6 Hoe dickwils vvend' ick mijn gesichte
Na Festos, tot mijn 't hart besweeck,
Daer ickje vande Toren 't lichten
Dijns fackels, die na mijn uytkeeck.
7 Tot drymael puften ick de stemmen
Des dulle zee en strenge vvint,
En vvilde na u Bake swemmen.
Dan, laes! 't vvas vruchteloos versint.
8 't Getuymel vande gryse baren
My fluckx te rugge deysen deedt,
En dwongh my 't leven te bewaren,
Ia krachteloos te rugge smeet.
9 Besorghde Vrouw! staeckt doch u klaghjes,
Ick sal soo haest het vveer besaet,
Het holle vvater soet en saghjes
Door-schuyven, dan nu is 't geen raet.
| |
[pagina 168]
| |
10 En schoon de vvint laet hem niet toomen,
Maer blyvet even stuurs en straf,
So sal nochtans ick tot u komen,
Al souw de zee vvorden mijn graf.
11 En of 't geviel dat ick versmoorde,
In 't vvater, door te stout bestaen,
En ghy mijn diepe suchten hoorde,
Wilt aen u Oever mijn Lijck ontfaen.
|
|