De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 165]
| |
Stemme: VVindeken daer den Bos af drilt, &c.'T Vrolijck gevogelt tiereliert,
En vast op sijn pluymtjes swiert,
Gins en weder, op en neder
Door de blaetjes vocht besproeyt,
Daer 't sijn leedjes rust, vermoeyt.
2 't Silverigh Maentje duyckt in zee
Met haer trony hallef-snee,
By de menschen, die'r na wenschen,
En met arbeyt sijn verlaen
Onder den grauwen Oceaen.
3 't Sonnetje jeughdigh my ontmoet,
Dat, so 't schijnt, de aert begroet
Met sijn stralen, die nu dalen
Matigh heet, niet al te seer,
Maer des middaghs brant hy meer.
4 De vlugge diertjes wederom
Wenschen Phoebe wellecom
Met haer sangen, sy verlangen
Na sijn guld en glantzigh hooft;
Dat de swarte nacht verdooft.
5 Al de bloempjes fris en groen,
Door hun cierlijck open doen
Hare bladen, die verladen
Sijn met 't silv'righ kleet bedeckt,
Als een nevel dick vertreckt.
6 Vrolijcke Nymphjes van het wout,
'k Ruyld' dees staet niet om het gout
Van de Hoven, die maer sloven
Om een staet, of vuyle lust;
Die nimmer gunt haer ziel rust.
|
|