De Amsterdamsche Pegasus



[pagina 164]
Liedt,
Stemme: 'k Heb 't wercken uyt mijn sin gestelt. SChoon of mijn stem als een Basuyn, Klonck over alder bergen kruyn, En of de zang-Goddinnetjes soet, Dijn lof elck neuriden te moedt. 2 Soo was nochtans al haer geschal Tot u waerdye niet met al, Veel meerder eer met eenen strael Verdiendy, als sy altemael. 3 Als ghy maer eensjes van ter sy Werpt uwe teedere licht op my, 't Schijnt of Iupijn sijn wolckjes dael Laet rollen, en my opwaerts hael. 4 De Nectar niet so fris mijn voedt Als 't kussen van u lipjes soet, Noch alder Hemelen krioel Tot u mijn lusjes niet verkoel. 5 Ick puffe Iupijns gulde zael, En 't Goden selschap altemael, Wanneer ick maer 't Min-stovent licht Bestaren mach van u gesicht. 6 O schoonheyt schoon! wiens leetjes mee Puffen de blinckende Galathee, De Koningin van Paphos swijckt Voor u, die geen Goddinnen wijckt. 7 Het lieffelijck blos van u gelaet Bedroeft de goude dageraet, Sy went haer wel geswind'lijck om So ghy haer eensjes groeten kom. 8 Goddinnetje, die de schoone bruyt Van Thiton steeckt de ooghjes uyt, 't Is wonder hy u niet beloert En voor Aurora mede voert.