De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 147]
| |
Stemme: Courante Serbande.
HOe kunt ghy Nymph doch vluchten voor die geen
Die soo bemint 't Albaster van u leen?
Wat haest ghy u soo Bosch-waert in?
Keert eensjes om, siet wie ick bin,
Gheen sterffelijck mensch u jaghet na,
Maer Iupijns soon niet tot u scha.
2 Ey went u voetjes so snel niet na 't geboomt',
Maer gaet wat soetjes, daer het beeckje stroomt,
Daer 't vlugge Vinckje tiereliert,
En op syn dunne veertjes swiert,
Rust daer u leedjes vande Iacht,
Of gaet te minsten soet en sacht.
3 Kunnen myn beden op u verwerven niet?
't Is buyten reden dat voor Apoll' ghy vliet,
Ach Daphne! laes ick ben gewont!
En als ghy wilt ben ick gesont,
Och doet so veel om uwe vrient,
En my u roose lipjens lient.
4 Ach Daphne! 't rusten sal u komen te spae,
Soo ghy niet toont myn Godheyt u ghenae,
| |
[pagina 148]
| |
Ick brande vande felle schicht
Die mijn dat dartel vlugge Wicht
Drongh, door de borst in myne ziel.
En ghy waert daer mijn oogh op viel.
5 Ick sie u vlechjes ontsnoert en wijt ontdaen,
Veranderigh in groene blaetjes staen,
U voetjes vlugh voor mijn soo ras,
U leetjes suyver als Albas
Verkeeren in een Lauwerier
Dat ghy niet bluscht mijn minne-vier.
6 O Daphne schoone! ick sal tot allen tijt
Mijn jonst u toonen met een geest verblijt,
En uwe duystere telgen groen
In myne gout-draet vlechten doen,
En proncken met u op myn hooft,
Daer suldy werden steets gelooft.
7 Daer sal elck roemen dat Daphne bralt en bromt,
En met mijn Godlijckheyt de werelt groeten komt,
Ia geven oock een flickrent licht
Op 't krancke straffelijck gesicht
Der aerden, dat sijn ooghen schoon
Nu heffen derf na mynen throon.
|
|