De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 146]
| |
Stemme: Windeken daer den Bosch af drilt.SInckt toch, goude Zonne sinckt,
Die soo klaer en helder blinckt
Met u straelen, laet die daelen
Achter d'hooge heuvelen neer,
En verpoost u Suster weer.
2 't Wilt en sacht-gepluymde Vee
Wenschen om de nacht alree,
Kleene beesjes, die haer geesjes
Sijn vermoeyt, door sware jacht,
En u komste graegh verwacht.
3 Sent doch al de werelt vaeck,
Dat ick by mijn lief geraeck,
Wilt vertrecken, en bedecken
Met een kleet van wolcken graeuw,
't Overschoone Hemels-blaeuw.
4 Sust in slaep de soete windt,
Op dat hy, die mijn bemindt,
Door het rasen, van het blasen,
En der bladeren gedruys,
Niet door schrick weer jaeght naer huys.
5 Hoe verdrietigh en vol pijn
Valt, och Daphne! 't wachten mijn?
Wufte sinnen, die door 't minnen
En door 't teeder Wichts gewelt
Sijn nu t'eenemael ontstelt.
6 Ach mijn Engel van mijn hardt!
Hoe komt datje soo langh mardt?
En soo soetjes, met u voetjes
Maeckt, helaes! een loome tret
Die mijn soetste vreught belet?
7 Ach! mijn Prins, voor wien ick kniel,
Ach! mijn Keyser van mijn ziel!
Waer na toefje? of bedroefje
Willens dees benaude vrouw,
Die schier smelt van groote rouw?
|
|