De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden– Auteursrechtvrij
[pagina 143]
| |
Stemme: Venus Goddinne. Of, D'Engelsche Klooke-Dauns.SChoon Harderinnetje!
Werwaerts went ghy nu u voetjes snel en vlugh?
Soete Vriendinnetje!
Ey drijft u teedere schaepjes weer te rugh,
Daelt af, daelt af van d'heuvelige duynen:
Wat gewas is op de dorre kruynen?
Laet u drabb'lende lammertjes grasen
Sachjes dael-waert beneen,
Daer ons kudde algemeen
Sijn gewoonlijck hun te asen.
2 't Lief-lockend' wesen,
Vol matighe vreught, is nu bedroeft en schuw.
Isser gheresen
In 't weecke breyn weer sorgen op een nuw?
Ey hoe, ey hoe dus weygerigh van u Harder?
Schort u tret, ey Phillis! gaet niet varder,
Laet om Domburgh ons t'saem weyden.
Phillis.
'k Bid u Daphnis dat ghy rust,
Laet ick daer 't my wel gelust
Mijn gewolde Beesjes leyden.
| |
[pagina 144]
| |
Daphnis.
3 Lust u soo eenigh,
Ofkeerigh en suf te treden duyn-waerts op?
Daer hier so menigh
Ionck Harderin rust onder d'eycken top,
By dit, by dit koel kristalyne stroompje,
't Welck beschaduwt wort van soo menigh boompje!
Laet mijn smeken u doch behaghen.
Phillis.
Smeeckt ghy Daphne d'Harderin,
Die ghy koestert in u sin
En laet my mijn quellingh dragen.
Daphnis.
4 Wat swaer ghepeynsen
Beswalckte met rouw dees kaeckjes lely wit?
Phillis.
Hoe kundy veynsen
Onder een schijn als of ghy streelt en bidt,
Hoe snoo, hoe snoo zijn d'Harders en hoe lichjes
Sijn wy door haer over-sijds gesichtjes.
Daphnis.
Met een lonckje te bewegen,
Ey mijn Nimphelijn, neen ghy doet,
Maer wat treuriger gemoet
Had u 't hart strackx op-gestegen?
Phillis.
5 Geswinde Harder,
Om dat ghy nu ons bywesen soo versmaet,
En langhs hoe varder
| |
[pagina 145]
| |
Ons hutte schuwt, dat treurigh mijn gelaet,
Wat is, wat is doch Catwijck by ons wayen?
Wat geboomt puf doch ons groene layen?
Welcke born moet dees niet wijcken?
Waerom spoeydy u dan heen
Na het nat en morrigh veen
Uyt dees vruchtbaer velde rijcke?
Daphnis.
6 Ey wilt die schulden,
Besorghde Hard'res, niet laden op mijn neck,
Hoe souw ick dulden
Ghy u dus belght aen dit mijn eerst vertreck,
Ey sust, ey sust u kommer-siecke geesje!
Besoedelt niet met druck u aenschijns-leesje,
Want onwis is daer mijn blyven,
'k Sal u morgen in dees klim
Eer Auroor syght uyt de kim
Mijn vertrocken weer-komst schryven.
|
|