De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 140]
| |
Stem: Fortuyn, eylaes! bedroeft, &c.
EEn onweer in mijn borst, een quelling in mijn geest,
Die mijn verheve ziel soo tockelt, tobt en teest,
En gunt my nimmer rust, ey soete sotte Min
Die nu mijn ziel beheerscht, en huysvest in mijn zin.
2 Die my de slaep vvan-gunt, vvanneer ick leg te rust,
Die my steets peysen doet, met quelling en onlust,
Gedachten duysent-vverf, met veel onstandigheen,
Die in haer boortens-dagh ontydigh sterven heen.
3 V schoone Beeltenis, daer eeren kransselijn draeght,
So haest ick sluymer-oogh, so dunckt my dat ghy vraeght:
Hoe, zijt ghy al te moe? VVat leght ghy dus en suft,
En mymert in u droom, die uwe geest verbluft?
4 Ben ick 't die u dit leet, en dees quelling aendoet?
Ben icket die u maeck onrustigh van gemoedt,
En steur u dunne slaep? dat denck ick niet, o neen,
Dat ghy aen eenigh Vrouw soo veel jonst soud besteen.
| |
[pagina 141]
| |
5 Dan schichtigh ick ontwaeck, en vvaen die Schoonst' der schoon
Te vinden, die my bied, soo 't schynet, vveder-loon,
Helaes! ydel geluyt, en spraeck is 't dat ick hoor,
Dan los' ick sucht op sucht de lange nachten door.
6 Ick die vvel heb gepuft de alder-sterckste Mans,
En oock die pryse vvan van 't rennen met de Lans,
Nu isser soo veel machts, helaes, ach! niet in my
Dat ick een on-vvat dwingh, dat ick een kind bestry.
7 Het blickerende stael mijn spiegel plach te sijn,
Nu streel ick mijn aenschyn in 't silverigh cristalijn,
In 't tintelent gesicht dat in u voor-hooft staet,
En brant, en bralt, gelijck de gulde dageraet.
8 Godesje die mijn ziel door u gesicht verheert,
En maeckt myn uwe slaef, hoe vvel dat ick verneert
En t'onder heb gebrocht veel drommels yser-lien,
Nu moet ick een teere vrouw verwinner van my sien.
|
|