De Amsterdamsche Pegasus

Pastorella,

Stemme: Het daghet in den Oosten, &c.

SOo ghy, alwaerde Nimphje, hebt eenigh achterdocht,
Hoe mijn verstroyde sinnen sijn in u min verknocht,
Hoe mijn verstroyde sinnen, stroyde sinnen,

2   Op u, ô werelts wonder! sijn t'eenemael vergeckt:
Slaet doch u ooghjes neder, daer me'e ghy 't hart doorsteckt,
Slaet doch u ooghjes neder, ooghjes neder.

3   Want al u vyerigh blaken streckt tot mijn achterdeel,
Mijn hartje senght van binnen, de vlam verstopt mijn keel,
Mijn hartje senght van binnen, senght van binnen.

4   't En sou mijn niet verdrieten, so ick recht-schuldigh lee,
Maer houden 't voor genade, die ghy mijn arme dee,
Maer houden voor 't ghenade, voor genade.

[p. 139]

 

5   Dan neen, ghy doet mijn suchten met louter onbescheyt,

 

Niet wetend' om wat reden dat ghy mijn pijn bereyt,

 

Niet wetend' om wat reden, om wat reden.

 

 

 

6   Heb ick al mijn beloften, ô Nijs, gehouden niet?

 

Doe ghy u sachte schaepjes, aen Cantis stroomen-vliet,

 

Doe ghy u sachte schaepjes, sachte schaepjes,

 

 

 

7   Liet grasen om en omme de groene Populier,

 

Quam ick u niet verpoosen, met tjuyterend getier?

 

Quam ick u niet verpoosen, niet verpoosen?

 

 

 

8   Deur-trapte Veld-Goddinne, 't is jock dat ghy mijn haet!

 

Ghy soeckt mijn wat te tergen, 'k siet wel aen u gelaet,

 

Ghy soeckt my wat te tergen, wat te tergen.

 

 

 

9   Nu Nijs laet mijn genieten, een kusjen van u mont,

 

Daer met sal ick ghenesen, en worden gantsch gesont,

 

Daer met sal ick genesen, ick genesen.

 

 

 

10   Wat weygeren u lipjes? 'k sie dat u hartje tuycht!

 

Hoe mooghdy doch so veynsen? u sieltje springt en juyght,

 

Hoe mooghdy doch so veynsen? doch so veynsen?