De Amsterdamsche Pegasus

[p. 125]

[ACh treurige suchtjens! wilt u verspreyden]

Stemme: La Royale.

ACh treurige suchtjens! wilt u verspreyden
Door 't dichte geboomt', al kruypende over 't veldtjen heen,
Dat ick mijn Nymphje hier sal verbeyden,
Verhaelter mijn smart, hoe dat ick treurende sit alleen,
Om dat ick het schijnssel haers ooghjens soet
Dus eensamelijck hier derven moet.
2   Terwijl so sal ick van dees blaedtjens
Een kransjen groen gaen vlechten voor 't Harderinnetje soet,
En çierend çierlijck deur met draetjens
En Roosjens schoon, tot dats' mijn hier weer ontmoet:
Nu rept u mijn handen, en spoedje wat ras,
Ick sie haer Schaepjes daer komen in 't gras.
3   Verheught u nu onnoosel Schaepjens,
Nu u Harder sijn Bruydt siet komen dryvende voort haer vee,
En wilt tot blyschap blaterende gapen,
En doet haer oock eer, want u Hardertje staet alree
Met beyde sijn armen wijd uyt-gespreyt,
Waer hys' omhelsende in verbeyt.

[p. 126]

 

4   Beminde Roselte, schoone Goddinne!

 

Die mijn weer vreught geeft, daer ick eerst in rouwe sat,

 

Want mijn ontvoert waren mijn sinnen,

 

So dat ick door dwanck selfs aen mijn eygen suchjens badt;

 

Dat sy de Taelman souden zijn

 

Om u te doen verstaen mijn pijn.

 

5   De lust, Tytertjen, die mijn na u deed soecken,

 

Dees boomtjens deur, waer ick u weer gevonden heb',

 

Want ick u socht in schaduw', en hoecken,

 

Met grooter lust, wat vreught dat nu mijn zieltje schept,

 

Mijn Tytertje niet gelooven souw,

 

Wat vreught dat nu gevoelt zijn Vrouw.

 

6   Laet ons te samen ons Vee voort dryven

 

Te koy-waert heen, om vrolijck dan by een te sijn:

 

Eerst met een kusjen wilt my doch geryven

 

Van u soet montje, waer voor ghy weerom sult vande mijn

 

Dry nemen voor, wel nu, kus dan,

 

Roselte so lanck na wachten kan.