De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 124]
| |
Stemme: La Pasteur.
CUpido, 't dart'le kind,
Nam aen de reys wat veer,
Vloogh op d'onsicht-b're Noorde-windt,
Daelt in 't kout-vorstigh Noorden neer,
Waer dat 't verkleumt, verstijft,
Het schalcke Wicht niet langh en blijft.
2 't Sat met sijn kroesse kop
Inde besneeuwde laeght'
Des hart bevrosen rotzens-top,
En willend' vliegen, ach! (het klaeght)
't Is van de kou verrast,
Sijn vlerckjens sijn bevrosen vast.
3 Doch 't sagh van veers een schuur,
't Wicht daer nae toe te voet,
Alwaer de Harders boeten vuur.
Dit, dacht het Boefje, doet my goet,
Stracks treet het stoutlick in,
Voecht sich by Harder en Harderin.
4 't Deur-warmd' sijn huydtjen eerst,
En droochd' sijn pluymtjes nat,
Beklaeght dees bittre reys op 't seerst,
't Begint weer te verquicken wat,
En maeckt sijn koker ree,
Sijn boogh en pees, sijn pijlen mee.
5 Waer mee het strackx doorwont,
En drijft een scharpe schicht
In 't hart des schoonste Roosemont,
Om dats' haer vriend'lick ooghs-gesicht
Op Palmerijn sou slaen,
Dies' eerst sagh voor haer Minnaer aen.
6 Nu sal de minne sijn
On breeck'lijck t'saem gesnoert,
Van Roosemont en Palmerijn,
't Welck 't dart'le Wicht heeft uyt-gevoert,
't Verlaet het koude Noord',
Vlieght na sijn eerste woonplaet voort.
|
|