De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 123]
| |
Stemme: Op eenen Morgen stont, 1.
HOe langh, wreede Roselt,
Sal ick werden gequelt,
En door u straffe stuursheyt sijn geplaegt?
Of schoon ghy siet
Mijn swaer verdriet,
Noch ghy vermakingh daer in draeght.
2.
Luchtige Velt-Goddin!
Verandert vry van sin,
Daer 's niet dat uwe schoonheyt meer mis-staet,
V raeden laet,
Door dien 't u schaet;
Wreetheyt u schoonheyt te boven gaet.
3.
't Gratieuse wesen soet
Ghy hier door af breuck doet:
Maer 't glinstrigh licht uws ooghjes swart
Doch flickren laet:
Mijn dageraet!
Laet doch u Hardertje niet in smart.
4.
Want na dees bittre noot
Volght wisselick de doot,
't Welck uwe strafheyt my, Schoonst', aen doet,
Het welck mijn Son
Licht helpen kon,
Als liefd en weerliefd malkander moet.
5.
Gedenckt, steenhartige Vrouw,
Hoe ghy u Tyter trouw
Verlaet, die u verlaten noyt en kan,
Maer 't geen u smaeckt
Hem 't harte raeckt,
Wat u lust, neem ick oock hart'lick an.
6.
Doch dees wensch, stuurse vrouw,
Ick wel begeeren sou,
Dat op mijn graf dit op-schrift mochte staen:
Die, die hier leyt,
Will'gh was bereyt,
Om Mins wreetheyt de doot te nemen aen.
|
|