De Amsterdamsche Pegasus

[p. 121]

[IN 't jeughdighste des Lent']

Stemme: Onder de Linde groen, &c.

IN 't jeughdighste des Lent',
In 't bloeyen vande Mey,
Inde soetste tijt van 't jaer,
Als de Diertjens paer en paer
Natuurden veelderley.
In 't kriecken van den dagh
So haest de blonde Son
Sijn beglanst gesicht ontloock,
En dat 's Hemels koetser oock
Sijn dagh-werck eens begon,
Porde my grage lust ter jacht,
Recht na 't verdwynen vande nacht,
Want mijn begonne vlijt
Schiep lust in jachtens-strijt:
Dies ron ick Bos-waert aen
Hoe 't my daer is vergaen,
V leeren sal de tijt.

2   Soo haest ick hadd' gelicht
Mijn hielen van het vlack,
Sneld' ick my nae 't groene Bos,
'k Maeckten d' Hase-winden los,
Spilioenen ende Brack:
Ick blies den Horen krom,
't Geluyt klonck over al
Door de dichte lommer heen,
Waer op d' Echo strackx met een
Gaf lieflijck weder-schal:
't Wilt, 't geen ick garen hadd' begeert,
Is in een ander vanghst verkeert:
Want als in ruyghte diep
Ick vast begeerigh liep,
Quam veer te Bos-waert in,
So vand ick een Goddin,
Die my toeknickend' riep.

3   Ick groeten 't Maeghdelijn,
En boogh my voor haer neer,
Gelijck een Minnaer dat betaemt,
En doen kusten, doch met schaemt,
Ick haer, en sy my weer:
Wiens honingh-soete smaeck
Betooverde mijn hart;
G'lijck des Voog'laers loose lijn
Lockt het wufte vogelkijn,
En blijfter in verwart.

[p. 122]

 

't Wilt gewinck, 't gelonck, en 't gegluur

 

Van haer brandend' oogens-vuur;

 

Scheen soo goddelick,

 

Dat, helacy! ick

 

Wierd' in mijn ziel ontroert,

 

En als in slaep gevoert

 

Doen in een oogenblick.

 

 

 

4   Als ick dus sluym'righ lagh

 

In 't heughlijckste mijns droom,

 

Sliep met innerlijck gewoel,

 

Onder de groene lommer koel

 

Eens vruchtb'ren Olmen-boom:

 

Mijn sinnen gantsch en gaer,

 

Als toe-gesloten vast,

 

Leyden sich gerust ter neer,

 

Synde met geen sorge meer

 

Of swaer gepeyns belast.

 

Doch het gevlerckte Minnens-kint

 

Quam door regen ende wint,

 

Met zijn boogh en pijl

 

Schoot hy metter yl

 

My een wond in 't hart,

 

Waer af ick de smart

 

Seer pynelijck voel somwijl.

 

 

 

5   Dit kleyne Goodjen sprack:

 

Nu voeght u beyd' te gaer,

 

Nut de soete vreught der min,

 

Siet de blosende Goddin

 

Wil u, ende ghy haer.

 

Strackx voeghden 't Wichjen haer

 

Dicht aen mijn groene sy,

 

Waer ick strackx liefds-vreught genoot,

 

Daer me 't Boefjen hene vloot,

 

Verheugh'lijck ende bly:

 

Laes! ick beklaeghde nader hant

 

Desen nieuw ontfonckten brant,

 

Want ick moedeloos

 

Doen den wegh verkoos:

 

Quam door-schoten t'huys,

 

Door 't gefloncker kuys

 

Dees Maeghdelijcke roos.