De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 115]
| |
Stemme: Laetst quam my in 't ghemoet, &c.EEn hups Maeghdeken teer,
Seer schoon en fraey van leden,
Lagh onder de Willige neer
Gescholen, en haer kleden
Daer speulde 't windje me, en dreefse opwaerts heen,
So dat ontdeckt wierden haer leen.
2 Het hulsel haers hayr
Met gout en zijd door-strengelt,
Haer voor-hooft wit en klaer,
Haer halsjen blaeuw door mengelt
Met a'ertjens door heen, soo dat ick in mijn sin
Ontroert wort om dees schoone Goddin.
3 Haer blancke boesem hoogh,
Haer borsjens flaeu, die schenen
Duer 't suyver dun-doeck, dies 't oogh
Al glurende, om te ver-eenen
Met dit beeldeken schoon, wierp lonck op lonck ter sy
Na haer, dies ick verstouten my,
4 En ben by haer gegaen,
Dies sy terstont ontwaeckten
En sagh mijn lachende aen:
Dies ick terstont geraeckten
Het geurige Robijn, haers kleyne lipjens teer,
Waer af de soete douw viel neer.
5 Veld-Nymphje, seyde ick:
V Engels-soete wesen
Heeft in een oogenblick
V deught so seer gepresen
In mijn ghemoet, soo dat ick buyghsaem kniel
Voor u, het waerdighst' van mijn ziel.
6 Stracks heeftse voorts ontdeckt
Haer suyverlijcke leden,
't Geen mijn voort heeft verweckt,
Soo dat ons lipjens streden
Soet roerend' op malkaer, waer ick het Nectar vond
Van dees Nimph' haer soete lieve mont.
|
|