De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
AuteursrechtvrijStemme: Mijn Lief, hout op u geeuwen.
WEyt hier vermoede Lammerkens al,
Nevens dees kristalyne stroomen:
Terwijl ick treurigh uyt klaghen sal,
Wat my geschiet is onder dees boomen;
Laes! al 't verdriet
Mijn, van mijn Hardertjen is geschiet.
2 Hier was 't, waer ick u eerst vernam
Diphelo! gelegen op dees kruyden,
Doen 't windjen koeltjes blasen quam
Ruyschende soetjens uyt den Zuyden,
Door dees tackjens heen
Quam 't ghy voor by my driftigh treen.
3 So haest als ghy my wiert gewaer,
Sijt ghy terstont by my getreden,
En preest myn ooghjens, en mijn hayr,
't Voor-hooft, en oock mijn teere leden,
Met beleeftheyt seer,
Maer, laes! nu is 't verr' anders weer.
4 Door dien ghy Diphelo nu versmaet,
't Gheen ghy so waerdigh eerstmael achten,
Ia so veer, ghy koost gheen Konincks staet,
Hoe rijck, hoe weeldrigh, groot van machten,
Voor u te keur,
Als ghy met my 't velt mocht hoeden deur.
5 Hier swoert ghy dat den donder u
Most slaen, en blixem u verbranden,
Indien ghy van my worden schuw,
Of so ghy my oyt bracht in schanden:
Of braeckt u trouw,
Die noyt verbreecklijck wesen souw.
|
|