De Amsterdamsche Pegasus

[p. 113]

[Swaentjen en Serinde]

Stemme: Schoonste Rosemonde.

SWaentjen en Serinde
Souden t'samen inde

Tijt van Mey

Plucken roosjes veelderley,
Veer in 't ruyge woeste wout,
Daer sich 't wilt gediert onthout:
Doch dees haer vreught
Wiert verkeert in ongeneught.

2   Want soo haest als Swaentje
't Onbewandelt baentje

Volghden in,

Serind', d'ander Harderin,
Plockten roode roosjens daer,
Doch en wiert niet eens gewaer,
t' Wijls' heeft gedraelt,
Waer haer speel-noot was verdwaelt.

3   t' Wijl was Melibeus
Met sijn boogh alre dus

Vroech ter jacht,

Heeft een goede vanghst verwacht,
Doch sijn lief, sijn Swaentje vast
Sat in wilde ruycht verrast,
Beklaechde swaer
't Stoutelijck bestaen van haer.

4   Melibeus honden
Dese proye vonden,

Ach! wat leyt

Beurden dese jonge Meyt!
Want den Harder sonder vrees
Set sijn schicht vast op sijn pees,
En schiet vry stijf
Sijn harts-liefst' een pijl in 't lijf.

5   Als hy haestlick naerden,
Hem soo seer vervaerden,

Want hy sagh

Dat sijn Lief doorschoten lagh,
Wien hy ophief vande gront,
Kusten haer besturven mont
Terstont, waer af
Sy een heymelick suchtje gaf.

6   Strack sijn Horen stack hy,
Waer Serinde strack by

Haestlick quam,

En dit droev'ge feyt vernam:
Men om hulp den Harder badt,
Dat sy uyt de ruychte wat
Ten veldwaert in
Soeter locht mocht trecken in.

[p. 114]

 

7   Als sy weer wat by quam,

 

Stracks Serind', en hy, nam

 

Elck haer handt,

 

Gingen soetlick naer het strand,

 

Al de sachtste weeghjes heen

 

Treurden om 't onluck alleen:

 

Sy vonden strack

 

Van haer wooningh 't lage dack.

 

 

 

8   Strack een bedt sy deckten

 

Van het onbevleckte

 

Ruyckende kruyt,

 

Waer op de gequetste Bruyt

 

Wert geleyt, gedeckt, getoeft:

 

Melibeus seer bedroeft,

 

Niet scheyden eer,

 

Voor sy was genesen weer.