De Amsterdamsche Pegasus

[DAphnis bedruckt, veer van sijn bruyt]

Stemme: Dorolea droevigh aen de kant, &c.

DAphnis bedruckt, veer van sijn bruyt,
Sat op sijn riet en neurden,
Willend' haer ontrouw singen uyt:
Hoort wat dees knaep gebeurden,
De Noorde-wint fel barstend' uyt,
Deed' Daphnis niet meer treurde.

2   Want bergh, en bos, en beemden door,
Door rotzen quam hy booren,
Tot dat hy 't knaepjen in sijn oor
Had' soet'lijck laten hooren
De tydingh synes liefs, die voor
Veel tijts hy had verloren.

3   Soo haest 't min-sieck knaepje vernam
Doroleas weerliefd's-trouwe,
Hy gantschlijck tot sijn selven quam,
Begon dus: soete vrouwe!
Voor de liefst' ick u uyt andere nam,
Sal 't u oock eeuwigh houwen.

4   Stracks hy verandert van gelaet,
't Bloet stijght in lip, en wangen,
Strackx hy verandert van gewaet,
Laet 't treur-kleet niet meer hangen,
Schort op sijn kleedren groen beblaet,
Om doen luchtige gangen.

5   De heldre Son heet schynend', oock
Met Daphnis had' melyden,
En haest'lijck achter d'wolckjes doock,
Want d'hett' hy niet kon myden:
Door 't dichtste bos hy hene sloock
d' Onveylighst pat besyden.

6   Dus door 't langh gaen hy naerden dicht
Aen 't hutje sijns Beminde,
En 't scheen van veers, dat 't heldre licht
Haers maeghd'lijckheyt, stont inde
Deur vande wooningh, opgesticht
Onder een groene Linde.

7   Hy sagh sijn lief, zy schier besweeck,
Doen zy haers Prins stem hoorden,
Hy sey: mijn lief, ach! hoe dus bleeck?
Haer lonckjens hem bekoorden,
't Een Hartje niet van 't ander weeck,
Geen Momus haer verstoorden.