De Amsterdamsche Pegasus


[GRusele Nymphje sat]
Stemme: Alst begint. GRusele Nymphje sat Op de hooghe berghen neer, En vrundelijck aen Gode badt Dat haer lief, haer Daphnes weer Mocht sien in sulcken schijn; Gelijck hy voormaels plach te sijn. 2 De snelle Wind sy badt, Dat hy haer suchjens groot Sou draghen, en haer traentjes nat Aen Daphnes, en haer groote noot Hem geven te verstaen, Laes! met wat kommer sy sat belaen. 3 Soeckt Winden over al Al klaegend' over 't veld, Tot datmen hem weer vinden sal, En hem, al suchtende, dan vertelt V bootschap schreyend' uyt, Wat dat u komst by hem beduyt. 4 Op dees manier begint Hem te vermanen dan, Hoe dat ick door mijn klacht, u Wind! Verwonnen hebb', so dat ghy aennam Te rusten nummermeer, Voor hy verstaen hadt mijn hartseer. 5 En of ick yets vergat In woorden, die mijn tongh Besloten hilden, wou ick dat Ghy van nu terstont aenvongh, En te versinnen, siet, Om na te bootsen mijn swaer verdriet.
[pagina 107]
6 Op, spoedigh! Winden vliet Ras voort, en haestigh keert Weerom ter plaets waer ghy my liet: Na dat ghy hebt van hem begeert Dees bee, als dat hy moet V strax na-volgen metter spoet. 7 Want, laes! niet eer en sal Mijn hartjen sijn gerust, Noch oock mijn tongh van klaghen al Op houden sal, voor dat geblust Mijn brand wort van sijn mond; Waer door Grusella weer wort gesont.