De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 104]
| |
Stemme: Op een Morghen-stont, &c.
ACh treurighe Roselt!
Hoe komt dat ghy u quelt
Om Daphnis, die u so afkeerigh haet?
Stelt hem uyt u sin, Kiest een ander daer in,
Om dat hy, Goddinneken, u verlaet.
2 Ach schoone Harderin!
Toont Tyter weder-min,
Die u sal dienen met sulcken trouwheyt,
Dat ghy, Veld-Goddin, Vernoeght in mijn Min
Sult werden, door mijn trouw verspreyt.
3 't Goud-hayr ick vlechten souw
Met roosjens schoon, mijn Vrouw!
Van kleurtjens veel, van 't alder-schoonst' gebloemt,
Souw ick breyen door een, Om te çieren u le'en,
Tot dat ghy het puyckjen souw worden genoemt.
4 Tuyght ghy, het loofjen groen,
Ay! wilt bewegingh doen
Wanneer mijn Harderinne drijft haer vee
Verby u heen, Met luchtige tre'en,
Hoe ick op 't spoor haer volgh alree.
5 Of dat de blonde Son
Niet eer sijn straeltjens kon
Vytspreyden, voor al eer, dat Tyter trouw,
Was dicht by haer, Dan souw ick daer
Mijn pijn vast uyten aen mijn Vrouw:
6 Met sulcken droevigheyt,
Dat sy souw sijn bereyt,
Om my t'ontfangen voor haren dienaer.
Verlichten de smart, Weer uyt mijn hart,
Die ick ontfangen heb van haer.
7 Dus, soete Goddinneken, kiest,
Eer ghy u Tyter verliest:
Die geensins 't soete leven baten kan,
Als door 't gelonck. 't Geen ghy hem schonck,
Daerom ontfanght hem voor u Man.
|
|