De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
AuteursrechtvrijStemme: Ick weet een schoon Goddin.TReurt wollighe vee, ey treurt!
Om 't ongeluck gebeurt,
Luystert naer het lied, 'tgeen u Harder neurt
Op zijn riet, wat verdriet
Sy lyden moet in 't hart,
Om de stuursheyt sijn Goddin, die my martelt, laes! met smart.
2 Amaril, ach! sal dan nimmermeer
In u versterven dees afkeer?
Sal ick dan nimmermeer van 't hartzeer
Sijn bevrijt? daer ghy sijt
Helaes! de oorsaeck af,
En valt my ach! te wreet, en moort my al te straf.
3 So haest ick aensagh u soet gesicht,
En u blinckend' ooghjens licht
Wert stracks mijn borst in een heeten vlam gesticht,
Dat den brand, mijn ingewant,
Verteeren sal tot as,
Ten waer ghy Amaril, het selve weer genas.
4 Daerom, Goddinnetjen, siet,
Voor wien ghy afkeerigh vliet,
Waerom ghy my aen doet, dit swaer verdriet,
Daer ghy weet, hoe haest ick reet
Was, als ghy maer, mijn Vrouw
Een oogh-winck my gaeft, wist ick wat ghy seggen wouw.
|
|