De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
AuteursrechtvrijStemme: Phillis quam Philander tegen. SIet, hoe schoon de rype aaren
Swanger gaen tot barsten grof:
Schoonste laet ons hier vergaren
Al ons Lam'ren onder 't Lof
Des volwassen Olm-booms dicht,
Vry voor 't stekend Sonnens licht.
2 Alwaer de natuur dees stroomen,
(Welckers glans so helder blonck)
Uyt de hooght' des rotz deed' komen,
In dees uytgeholde stronck:
Waer uyt 't dorstigh vee soo graegh
Laeft haer vol-geschockte maegh.
3 Heught u wel, mijn Nymph! hoe soetjes
Wy van Minne spraken hier,
't Wijl ghy vlechten roosen-hoetjes
Van Palm, Klim, en Eglentier,
En ghy sonder veynsery
Schoncktse voor een kusje my?
| |
[pagina 102]
| |
4 Ick, ontrent een weeck geleden,
Nae de tijt uws soete gift,
Heb een beker schoon gesneden,
Gegraveert met dit geschrift:
Dit 's gegunt die geen, die mijn
Gunden hare slaef te zijn.
5 Die 'k u heb met groent' bewonden,
Als ghy trockt te velde waert:
Tot een morgen-gaef gesonden,
Danckbaerlijck hebt ghys' aenvaert,
Stracks vol varsche melck die schonckt,
En op mijn gesontheyt dronckt.
6 Dus Aurelia, mijn eygen!
Ick blijf d'uwe, ghy de mijn,
Voor de doot ons bars komt dreygen,
Laet ons noyt gescheyden zijn,
Dit's mijn meeningh, soete vrouw,
Heus van mont, ter doot toe trouw.
|
|