De Amsterdamsche Pegasus

[p. 92]

Granidas klaegelijcke begeeringh.

Stemme: Abra die te boven gaet.

WOel'ge Vee, o dartel gediert!
V besadigt, knaut met rusten het grasjen groen,
Dit 's mijn bee: niet schuweloos swiert,
'k Soeck u Harder, 'k mis d'Hoeder, die mijn ziel kan voen:
Springht vry van vreugden, 't soetste beminnen
Heeft Daïph'lo, siet, verkregen van my,

Schatert en oock lacht:

't Is te onverwacht,

't Hert niemandt kon winnen,
Door giften, of gaven, of eenigh gevry.

2   'k Vraegh na Croon, na scepter, of gout,
Noch na Princen, ja Heeren, noch Ridders, hoe eel,
't Soet gewoon Granida verstont,
Weytse Throonen ick verlate, 'k kies d'Beemtjens veel:
Waer is mijn Harder, mijn waerst' uytgelesen?
Aerdigh van leden, wacker besneen,

'k Sie daer in het wout

Yets 't geen hem verstout:

Ach! 't is niets in 't wesen,
't Is maer 't bewegen van 't bosjen alleen.

3   Harders-kint, die dick overwon
Al mijn sinnen, ghedachten, roem van 's Prinsens macht,
Niet versint, siet hier is u Son!
Siet hier vint ghy u leven, die u dient en acht,
De koele dranck uyt 't schulpjen vaerdigh,
Daer me so slisten ghy d'heete brant,

Met veel dienstbaerheyt

Ghy doe waert bereyt,

Bewees mijn eerwaerdigh,
Een willige dienst en onderstant.

4   Wegh ghevley, ick trecke van hier,
Daer ick vredigh en oock eensaem met mijn Harder woon,
'd Herd'rins rey, 't soet getierelier
Hooren 't singen vande beestjens, geestig van toon,
Daer 't weeligh Hof swemt in onrusten
Liever: so werter een Coninghs kint

Voor 't prachtigh gesin,

Een slecht Harderin,

En in 't Wout te verlusten,
Daïph'lo siet mijn zieltjen verwint.

5   Vader out, ick vluchte nu wegh
Met mijn Harder, met mijn schoone verkoren deel,
'k My verstout, 'k en acht u gesegh,
't Herder kleetjen, is m' liever als 't kostel fluweel,
Wacht my, wacht vry met open narmen,
't Verwonnen tot u komt jachtigh vlien,

Daïph'lo, heus van aert,

G'luckighlijck gebaert,

Ick koom u verwarmen,
Dan sal het ongesien recht geschien.