De Amsterdamsche Pegasus

[p. 81]

Herder-Liedt, door vluchtingh sijn Beminde.

Stem: Ach Moorderesse! Straffe Harderinne, &c.

ACh Harderinne!
Soete lieve Maeght,
Vlucht soo schuwlijck niet in 't wout,
Gunt doch weer-Minne
Indien 't u behaeght,
Is 't gevoelen nu gantsch verkout?
Ghy komt u Harder aen,
Te deerelijck verslaen,
Beswaert hem met veel doots pynen:
Is u hartje soo verhart,
Dat ghy vreught neemt in mijn smart?
Want ick troosteloos moet verdwynen.

2   Stilt doch u vluchten,
Stilt doch u gangh,
Siet hoe dat ick aem-tochtigh hijgh,
Siet op mijn suchten,
Die mijn maken bangh,
Want ghy voert eenen wreeden krijgh:
Dies ick nu roep de doot,
In dit lyden groot,
Dat hy mijn mijn leven endet:
Want u strafheyd geeft een loon,
Dat ick sterve duysend doon,
Ach! ghy u te afkeerigh wendet,

3   Wat sal 't u baten,
Als ghy dit lijf
Stadigh beult hoe langhs en meer?
Of streckt te praten
Tot een tijt-verdrijf?
Sal 't niet nemen eens een keer?
Hoe kan u wesen soet,
Een bitterlijcke groet
Doch aen u Hardertjen geven?
Die u dient in ware deught,
En schept alleen sijn geneught,
In u wel bevalligh leven.

4   Ach groene boomen!
Draeght kennis van
Al 't geen dat hier nu is geschiet,
Beeckjens en stroomen
Ghetuyghet dan
Van mijn jammer en groot verdriet,
Dat dese schoone Maeght,
Een Harder soo plaeght
Onbevoelijck, en sonder reden,
Och! heur hartje blijft versteent,
Om ick wensch te zijn vereent,
Door veel smekende gebeden.

[p. 82]

 

5   Of ick koom klaegh,

 

Of mynen stem

 

Staeg' door-galmt de bosjens maer,

 

Of ick gae knaghen,

 

't En heeft gheen klem,

 

'k Suchte (lacy!) soo voor als naer,

 

Want dese Harderin,

 

En heeft niet inde sin

 

My veel jonste aen te bieden:

 

Want de telgjens groot en breet,

 

Tuygen wel van al dit leet,

 

't Geen een yeder met angst sou vlieden.

 

 

 

6   Onder de Linden

 

Daer wy menighmael

 

Vreughdigh waren, door lust vergaert,

 

Daer men mocht vinden

 

De soete Nachtegael,

 

Ick met dese Nymph vermaert,

 

Hebben ons namen vast,

 

Ghesneden in een bast,

 

In 't midden vande bosschagie,

 

Daer de traentjens op dat pas

 

Vielen neder in het gras,

 

In 't sluyten van onse vryagie.

 

 

 

7   O wreede Vrouwe!

 

Al u woorden vals

 

Sijn te loosselijck nu verdooft,

 

Acht ghy geen trouwe?

 

Haelt ghy in u hals

 

Al 't geen dat ghy my hebt belooft?

 

Nu sie ick 't is maer wint,

 

Gelijckmen ondervint,

 

Ongestadigh zijn 's vrouws gedachten,

 

Want haer lieve wesen soet,

 

Doet bewegen een gemoet,

 

Maer in 't endt pijnlijck verkrachten.

 

 

 

8   Vaert wel, Princesse,

 

Leeft langh ghesont,

 

Maer gedachtigh sijt dit vermaen,

 

Dan denckt, Vooghdesse,

 

Aen het strengh verbont,

 

't Geen door Eeden ghy hebt gedaen:

 

V lieve schaepjens al,

 

Verstroyen in dit dal,

 

Om dat ghy u Harder wilt schuwen,

 

Drijft u beestjens stadt-waerts in,

 

't Geen u geven sal gewin,

 

Doch 't voorgaende noch meer vernuwen.