De Amsterdamsche Pegasus

[p. 80]

Vervolgh van Minne,

Stemme: Onlangs geleden. Of, O Angenietje! &c.

GIns in 't Bosschagie, waer een vryagie

Eens Harders Harderin,

In waer en kuyssche Min:

Sy vryden soo soetjens, haer wackere voetjens

Die swierden door het gras

Soo aerdigh en soo ras,

Soo gerstich door den douw, dat al het kruyt

Verheughden door 't sien,

Door 't boerten en 't vlien,

Van dees verweende bruydt.

2   Wat sijn doch de Minners, als sy geen Verwinners

En sijn van 't Meysjen eel?

Hoe soet dat vaeck 't gespeel

By avont in 't doncker, soo maeckten de Ioncker,

In 't lest het maer is wint:

Dit doet vrou Venus kint:

Ick hoorden al 't geheym heurs beyder hart,

Heur lust en verdriet,

Heur rust, en 't geniet

Van bittre soete smart.

3   Ick klam op de bomen, ick quam aen met schromen,

Ick sach van verr' in 't groen

Wat datter was te doen,

Sittende neder, het Maegtje teder

Gaf hem soo menich woort

't Gheen 's Minnaers ziel vermoort.

Somma, dit Herder-kint waer wel te vreen,

Hy gafse een kus,

Ey riepse: sus, sus,

Wat leyd' me doch op myn leen?

4   Nymph, hier u Harder, en sorgt niet varder,

De eer ick noyt misdee,

Doen ick by Galathee

Soo dick gingh paren, so vaeck vergaren

Gaeft schoon gelegentheyt,

Ghy bint te brave Meyt!

Maer soo u Moeder ons met wil ver-eent,

Dan salder myn lust

In all's sijn geblust,

Soo d'Hemel het maer verleent.

5   Sy traden te samen, tot dat sy quamen

By 't ruyssend' Beeckjen klaer,

En soetjens volgd' ick naer

Haer Schapen en Rammen, by d'Elfen-stammen

Die d'wegh schier sijn gemist,

Hebben haer dorst gheslist,
Hoe menigh duysent kusjens stalen sy

Soo van malkaer,

Dan d'een, dan d'aer,

Door soetelijck gevry.

6   Den avont quam vallen, de beestjens te stallen

Sy dat bevonden best,

Ick vluchten op het lest,

In 't loopen 'k noch hoorden, recht dese woorden:

Dat sy sou sijn de Bruydt

So haest de May ontsluyt:

Al barvoets singende soetjens hant aen hant

Een Lietjen van toon,

Soo net en so schoon,

Al langes de water-kant.