De Amsterdamsche Pegasus

[p. 76]

Dwang-Liedt van Cupido,

Stem: Laestmael gingh ick ter Iacht.

ONlangs sagh ick een Kindt
Snel vliegen met sijn vlercken,
Heen dryven op de windt
Met uytgenomen wercken,
't Had in sijn vuyst een wonder dingh,
't Geen swijmde vry wat sonderlingh,
Swijmde vry, &c.

2   Het dreyde gints en weer,
Ick was in eenigheden,
Ick stelde my ter neer,
En sprack met soete reden;
Wel lieve Wicht, hoe swiert, hoe sweyt
Ghy met soo wackre snelligheyt,
Met soo, &c.

3   Ten langhen lesten, siet,
't Quam dalen met sijn schichten,
My docht; hy had 't gebiet
Om Minnaers pyn te lichten,
Hy stelden vast sijn tuyghjen ree,
En mickte doe van liever lee,
Mickte doe, &c.

4   Ick sat, als heel beducht,
En docht: wat wil den Bengel?
Ick nam terstont de vlucht:
Maer hy, met veel gestrenghel,
Schoot sijn vergulde pyltjen, siet,
't Voor-loopen kost my baten niet,
Kost my baten, &c.

5   Ick bleef (eylaes!) gewond,
Het hart inwendigh woelden,
Ick keerde my terstond
Na hem, die op my doelde.
Wel wat is 't Schutter dat u schort?
Ghy doet myn hart en ziel te kort,
Myn hart en, &c.

6   Met reden hy bewees,
En toonden my sijn pylen:
D'een is van hoop en vrees,
En d'ander quetst somwylen.
Maer dese treffingh die u plaeght,
Dat's dat ghy minnen moet een Maeght,
Ghy minnen, &c.

[p. 77]

 

7   Ick vraegh nae dwang noch recht,

 

Noch u gescherpte vlymen,

 

Wel, seyd' hy: lieve Knecht,

 

Ghy dicht veel soete Rymen,

 

So vande liefd', en van weer-min:

 

Maer noyt quam 't in u sotte sin,

 

Noyt quam, &c.

 

 

 

8   Ghy hebt veel Vryers loos

 

Getockelt tot het minnen,

 

Al waer 't ghy noch soo boos,

 

Ghy keunt my niet verslinnen.

 

Somma, sijn krachten werckten doe

 

Tot binnen in mijn hartjen toe,

 

Binnen in mijn, &c.

 

 

 

9   Ick die noyt eenigh lust

 

Had inde schoone Vrouwen,

 

So wierd mijn vreughd on-rust,

 

En most een Meysjen trouwen:

 

Ick vond dees band soo over-soet,

 

Dat ick hem noch bedancken moet,

 

Ick hem noch, &c.

 

 

 

10   Het Hemelden om hoogh,

 

En schaterde van vreughden,

 

So langh als ick sijn boogh

 

Kost sien, ick my verheughden,

 

Adieu, riep ick, ô God! seer groot,

 

Ghy zijt verlichter inde noot,

 

Zijt verlichter, &c.