De Amsterdamsche Pegasus


Beklagh eens Harder, over 't af-sterven syns Harderin.
Stemme: La Bergere. O Ware Voedster van myn Jeugt! Wiens groote deugt, Wiens gaven blincken als de Zon, O velt-Goddinne! O Harderinne! Die overwon. 2 Mijn hart, mijn ziel, en al 't gemoet, Noyt tegenspoet Genaeckten my in 't luwe dal, Daer ick met lusten Soo vaeck gingh rusten, O eenighst' al! 3 De Goden schenen selfs verblijt, Dat doe ter tijt Wy Min met Min strengelden soet, Soo d'een als d'ander, Al door malkander In overvloet. 4 De doot gescheyden heeft ons Twee, Ey my! o wee! Verdoolt loop ick door Bosch en Wout, Dat selfs de Dieren Schricken voort gieren Myns stem verflout.
[pagina 74]
5 Ick woel, ick draef, ick run, ick jaegh, Al even-staegh, En gae vaeck sitten op u graf, Bedouwt met tranen, En moet vermanen Wat jonst ghy gaf. 6 Wel eer doen ick de aerd' opgroef, V tot behoef, En stack het spaetjen in het zand, Het druckigh lyden, Voor 't lief verblyden, Nam d'overhand. 7 Leght daer, dacht ick, o lieve Licht! V sy ghesticht Een Marmer-Tomb, voor trouwe min, Voor alle pijnen, Voor al het quijnen, O Harderin! 8 Boomen en beeckjens vrylijck tuyght: Het wilde ruyght Betreden is vaeck van mijn hart, Met lieffelijck kosen, Met minnelijck blosen, Met blye smart. 9 Rust daer, ey rust, verkoren vrouw!, Kond ghy mijn rouw Be-ooghen eens, dan soud' ghy sien, Hoe in het leven Ick nu moet sweven, Troost'loos allien.