De Amsterdamsche Pegasus

Liedt,

Stemme: Liefd' in secreet. Of, Engelsche Fortuyn.

HEmelsche pronck! die vander Maeghden Rey
Verwint, uytbralt in deughden veelderley,
U geest toont uyt, u gaven rijck en veel:
Geen schat soo groot als u, tot loon en deel.

2   Waer ick my wend, u wesen, ô Goddin!
Gestadigh komt tot my, door sotte min,
En terght, en stoockt het vlammend' vyer so heet,
Dat ick (eylaes!) mijn selver schier vergeet.

3   Ick loop in 't woudt by luwe Linden groen,
Daer Coridon sijn Lammertjens gaet voen,
Al tot versoet van mijn te leyde pijn,
't Geeft troost noch baet, ghy zijt de Medicijn.

[p. 62]

 

4   Op d'heuv'len hoogh rust ick, en sie eens aen

 

De barre zee, 't woudt met veel rijcke bla'en:

 

Maer en vind niet, 't zy waer ick soeck of dwael;

 

Geen uws gelijck, beleeft, en heus van tael.

 

 

 

5   Laestmael was ick door gulle dartelheydt

 

Nae 't Hof getreen, te nemen onderscheydt;

 

Of 'k niemant vond, in schoonheyd uws gelijck,

 

Maer geenigh Maeght in 't trots en weel'ge rijck.

 

 

 

6   Koningh of Vorst, met haer Prinçes gepaert,

 

Maeghden seer veel van minnelijcke aert;

 

Noch schorten yets in mijn te keurigh oogh,

 

Maer ick (eylaes!) mijn selver doe bedroogh.

 

 

 

7   Dit waer mijn wensch: te erven tot een deel

 

U waerde Vrouw, Vooghdes van Prinçen veel:

 

Ick nu bemerck 't lief-kosen is maer windt,

 

Doch reden leert: versint eer ghy begint.

 

 

 

8   Vaert wel, voert soo de wapens inde vuyst,

 

Doet Minnaers veel als ghy mijn hebt gekruyst:

 

Doch merckt te recht; de wraeck u volghen sal

 

Voor mijn verdriet, en deerlijck ongeval.