De Amsterdamsche Pegasus

[p. 51]

Liedt,

Stemme: Waerom, ach Schoone! eyscht ghy van my, &c.

ROem-waerde Vrouwe, o lieve lust!
Wanneer so sullen wy door minnen paren?
Ghy weet mijn trouwe, ghy zijt mijn rust,
Wickt mijn ziel, en wilt die even-naren:
Of zijn 't u Ouders die dit beletten?
Soo zijn het veel te straffe Wetten.
Laura, mijn hert dat barst van druck en pijn,
Niemand het verlichten kan, ghy zijt de Medicijn.

2   Al zijn mijn Iaren, meerder als uw,
Laet haer sulcx in 't minste niet verdrieten,
Laetse bedaren, weest ghy niet schuw,
Ick hoop door jonst we'er-min wis te genieten,
Al mijn rijckdoms groot vermoghen
Keunt ghy 's daeghs sien voor uwe ooghen:
Dat is 't gevlockte vee, of schaepjens die in 't groen
Herkauwen het genut, dat haer door smaeck komt voe'n.

3   Veel gelts noch haven, en is by mijn,
Anders niet als ick u heb gaen segghen,
Wat zijn wy slaven, nu ick bevijn,
Wonders kan in min verborghen legghen,
Wy zijn ver-eent nu met malkander,
Ick min haer trouw, sy liefd geen ander:
O herten-leet! o druck! dat d'Ouders onse min
Weerhouden met gedwang eens Harders Harderin.

4   V Moeder even, heeft vaeck geseyd:
Als mijn Dochters jaren zijn volkomen,
Niemand soud' leven, die dese Meyd
Sou hebben, dan (eylaes!) 't word my benomen:
Sy die my mint, niet teghen reden,
Wilt teghens raedt haer niet besteden:
Dit baert veel druck en angst: sy vlucht de vryery,
Daer ander Harders vaeck haer voegen aen haer sy.

5   Als d'Herderinnen, eens zijn vergaert,
Onder schaduw' oudt van groene lommer:
Ick voed' mijn sinnen: dees Nymph vermaert
Heeft geen ander wit, doch met bekommer.
Ick neury op een Harders-rietjen:
Sy queelt en singht haer Minne-Liedtjen,
De rey die treed ten dans, en springht als onbedacht,
En niemant, niemant niet die onse pijn versacht.

PRINCE.

6   Ick sal betoonen, oprechte liefd',
Blyven trouw tot d'ende van mijn daghen,
Ick sal 't beloonen, 't werd haer gebriefd',
Dat sy haer vermijt van veel te klagen,
Geven gevoel dat al mijn sinnen
Haer eeuwelijck vast sullen minnen,
Doch sterf ick, dat sy dan laet snyden op mijn graf:
Hier leyt een Harderkint, die sturf door dwang en straf.