De Amsterdamsche Pegasus

[p. 49]

Klachtige Herders-Liedt,

Stemme: Kits Alemande. Of, O eenigh voedsel van mijn jeughd, &c.

WEl harderinne, wreede Maeght!
Hoe komt dat ghy u Harder plaeght?
Daer hy niet dan met vriend-lijckheden,
Soeckt sijn min en sijn tijd te besteden:
Al mijn vee, al mijn haef, al mijn land, al mijn hart,
Ick u gun, ick u gheef, en mijn wil willigh wardt
V ghe-offert tot een zoen,
Daer ghy ziet, daer ghy merckt,
dat in liefd', dat in Min,
Ick ghetrouw, ick tot dienst, ick uyt lust, Harderin,
Mijn lammertjens gae voen,
By klare Beeck en Stroom, en (lacy!) als ick koom,
So vlucht ghy schielijck in 't Bosschagie
Te schuwen mijn soete vryagie.

[p. 50]

 

2   V zieltjen schijnt verhart als steen,

 

De suchtjens noch al 't droef ghebeen

 

Vermorwen niet u lieve sinnen,

 

Daer ghy siet dat ick u beminne:

 

Och ghy toont, en ghy spreeckt, sonder recht, sonder maet,

 

Ghy niet acht, ghy niet kreunt, ghy niet let, op mijn praet,

 

Dat onder schaduw oudt,

 

Van het groen, van het loof, wel soo vaeck, jae so veel

 

Schrilden uyt, met geklanck, met genock, met gequeel,

 

In 't ruych bewossen woudt,

 

Maer d'heldre Nachtegael

 

Mijn wel-bekende tael

 

Sal schatren uyt op bosch en bergen,

 

Hoe dat ghy u Harder comt terghen.

 

 

 

3   Wilt ghy, wy mengen door malcaer

 

Ons schaepjens welck nu dwalen daer?

 

D' uw' om u trots en groots gebieden,

 

En de mijn moet om jonst geschieden:

 

Want mijn sin, mijn gemoet barst door druck, en hem quelt,

 

Daerom swiert, daerom stroyt, daerom sweeft, door het velt

 

Ons beestjens, die soo soet

 

Door het dal, door het wout, door het land, door den douw

 

Weyden graegh, met geknaeuw, met gedruys, dies ick houw

 

Dat ghy dit jonge bloet,

 

Door 't wesen stuyrs en straf,

 

Sal in het nare graf

 

Doen voeren, nae 't ellendigh leven

 

Als ick my tot rust sal geven.

 

 

 

4   De hayren bruyn gelijck een git,

 

Verand'ren haest als snee soo wit,

 

Waer aen men sien en kennen mogen

 

Dat ick werde en ben bedroghen:

 

Al mijn pijn, al mijn leet, al mijn kracht, al 't gewelt

 

Nu vermeert, nu begint, nu ontsteeckt, nu ontstelt

 

Dit breyneloose hooft,

 

Het gedacht, het verstant, hem verswackt, hem ontroert,

 

Of ick vlie, of ick vlucht, of ick raes, ghy beboert,

 

Och ghy geckt en maeckt verdooft

 

Mijn wilt verliefd' gedacht,

 

Daer ick u dagh en nacht,

 

Mijn dienst ten vollen u wou jonnen,

 

Doch ick leef nu als verwonnen.

 

 

 

5   Daer ick wel eer in schiep geneucht

 

Dat is nu al onlust voor vreucht,

 

O lomren tuyght van 't vierich vryen!

 

Dat ick om dees Nimph moet lyen:

 

Siet de lucht, siet 't geboomt, hem beweegt, door de kracht,

 

Van 't getraen, van 't gesucht, van 't geween, vande klacht,

 

't Geen dickwils onder haer

 

Is gebeurt, is gejockt, is gemalt, is gespeelt,

 

Op een riet, op een fluyt, doch mijn stem, 't nu bequeelt

 

Met groot gegalmte naer.

 

De wraeck u volgen sal

 

Voor al mijn ongeval,

 

Dat ghy aendoet mijn met doots pijnen,

 

Dies ick troost'loos moet verdwijnen.

 

 

 

PRINCE.

 

6   Vaert voort Princes, volbrenght u lust

 

Vaert voort, volvoert, tot dat ghy blust

 

V wil, u wensch, u wel genoegen,

 

Daer ghy u doch nae komt voegen:

 

Doch gedenckt, doch onthout, doch gevoelt, in u ziel

 

Het beswaer, het geknaech, het verdriet, het verniel

 

Dat ghy aen u Harder toont,

 

Siet mijn geest, siet mijn rif, nae mijn doot, u verschynt,

 

Als een schim, als een spoock, doch als roock, weer verdwynt,

 

Hier wert ghy mee beloont.

 

De Eungiers sullen t'saem

 

Verbreyden uwen faem

 

En quellen u met wreede slaghen

 

Dat ghy noch mijn doodt sult beklaghen.