De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden– Auteursrechtvrij
[pagina 48]
| |
Stemme: Moy Meysjen, ick heb voor desen, &c.MYn Lief, mijn soete Beckje,
Wat pijn ist dat jou schort?
Wat brabbeldme dit Geckje?
Mijn eer doet ghy te kort,
Och, och, och, och, 't is deerlijck om te hooren,
En klaeght doch niet, want isset soo, je blijft doch niet verloren.
2 Wel isset so verpeutert,
Dat ghy dus yss'lijck baert?
Myn dunckt, te recht, ghy leutert,
Ghy maeckt een mensch vervaert.
Och, och, och, och, 't kijnt selje moeten wiegen,
Iy bint me veul te mal geweest, dat jy jou liet bedriegen.
3 Comt hier iou rechte Molick,
Die vaeck soo menige Meyt,
Door vleijerijen olick,
Te schendigh hebt verleyt.
Och, och, och, och, waer bin ick toe geboren?
Ick krijt mijn oogen haest ontwie, och laetje doch bekoren.
4 Mijn Moertjen sel licht vragen
Waerom ghy mijn verlaet?
Wel, heb ick recht te klagen,
Die volght zijn eygen raet?
Och, och, och, och, die tijdt begint te naecken,
Beschicktme doch een Mat en Wiegh eer ick begin te kraecken.
5 Hebt doch wat mede lijen,
Ghy die my hebt onteert,
Ick moetje wel gaen mijen,
Want 't is mijn Vaers begeert.
Och, och, och, och, ghy bint te licht van woorden,
O Linckert! o gy Schijn van Deughd! t'onrecht gy my bekoorde.
6 Is dit beloft en trouwe?
Ist dit dat ghy soo vast
Mijn lieven soud als Vrouwe?
O sware overlast!
Och, och, och, och, wilt maer so veel beginnen,
Besteltme doch een Baecker-Moer, of 't Kijntje moet ter minne.
7 En salt niet zijn te spytigh,
Dan dat het lieve Wicht,
Moet heden zijn verwytigh,
Iou Moertjen is wat licht?
Och, och, och, och, je wetet Ioris Ioosten,
Ick sie wel 'k heb gien heul an iou, ick moet me selve troosten.
8 Doe ghy my so verleyden
Met woortjes, suycker soet,
Weet jy wel watje seyden?
Ie swoert in iou gemoet
Och, och, och, och, ie soud me niet begeven,
Had ick gedocht dat ick (eylaes) soo slyten sou mijn leven.
9 Nou Grietje legt iou zinnen
Wel vrijelijck op mijn,
'k Sel jou als veur beminnen,
Ie sult mijn eygen zijn.
Och, och, och, och, ick huyl met blije tranen,
Wilt van al 't geender is geschiet in 't minst niet meer vermanen.
Comt kijnt, comt maeckje vaerdigh,
Ick hebje maer beproeft
Ie leeckt al vry quaet-aerdigh,
O Heer, ick was bedroeft,
Och, och, och, och, wat iuck sal my gebeuren!
Wy sullen trouwen buyten stee, dus wilt niet langer treuren.
|
|