De Amsterdamsche Pegasus

[p. 47]

Willige Toe-gift, Amoureus-Liedt,

Stemme: Ach schoone Kericklia, &c.

O Trouweloose Min,
Helaes! u loon valt my te suur en straf,
Wat hebt ghy in u zin,
Dat ghy mijn ziel vervoert na 't duyster graf?
Waent ghy dat ick u listen vlie?
Noch u, noch niemant ick ontsie.
2   Al gaeft ghy mijn u Trouw,
Tot teeckeningh van weder-minnens vlam,
Denckt waer ick u voor houw:
Maer 't snoodste Dier dat oyt ter werelt quam,
Ghy vleyt door sachte vleyery,
Om my te brenghen inde ly.
3   Quaed-aerdigh, boos en vals,
Met schijn vermomt waren u reden zoet,
Ghy haeltse in u hals,
En smijt my neer ontsinnigh, ja verwoet:
't Is waer, ick legh en woel in brant,
'k Verlies u hulp en onderstant.
4   Of ghy mijn ziel beswoert
In uwe Zael, als jongh en dom bejaert,
Wat schalckheydt doch aenroert
V schotse tongh, fenynigh, snood' van aert?
Vaert voort, volbrengt vry al het geen
Dat schuylt onder u lieve leen.
5   Als ghy nu hebt volbrocht
V wil, u lust, en d'al-gewenschte vreught,
En dat ghy hebt gesocht
Door sware pijn te pynigen mijn jeught,
'k Geloof dat u verharde hart
Noch wel tot een bewegingh wart.
6   Mijn leven op der aerd'
Dat staet (naest Godt) in uwen hand' alleen
Me-vrouw: aensiet, bedaerd',
En merckt de strijd, die ick wel heb gestreen,
Want u vervloeckte toover-konst
My doet steeds trecken tot u jonst.
7   Want ghy begoochelt wis
Mijn ooghen, laes, dat ick loop als verblind':
Hier aen te mercken is,
Wat valsigheyd u harte onderwind',
O Tooveres! door u bedroch
Voel ick u in mijn leven noch.
8   Laet ick gedooghen, siet,
Dees wreede wraeck, ontschuldigh in het bloet,
't Is best dat ick geniet
Bestemde tijd, 't geen mijn de doot aendoet:
Soo sal mijn ziel geruster zijn,
En min bevrijt van alle pijn.
9   Adieu schijn-schoon vermomt,
Gh sult my doch doen sterven duysent doon,
Of ghy al by mijn komt;
't Is maer beveynsdery voor al de loon.
Adieu Princes, leeft lang gesont,
En denckt eens aen u Trouw Verbont.